رای الیوم نوشت: اینکه وزیر خارجه آمریکا، مایک پومپئو، پذیرش رسیدگی به پرونده تحریمهای اقتصادی ایران، از سوی دادگاه لاهه را اشتباه توصیف می کند و آن را تلاشی برای سلب سیادت ایالات متحده می داند، چنین توصیفی، وقاحت و بی شرمی بی سابقه ای از طرف دیپلمات یک دولت بزرگ را منعکس می کند، دولتی که مدعی است رهبر جهان آزاد است و به جامعه بین المللی و سازمانهای متخصص احترام می گذارد.
درادامه این مقاله آمده است: پومپئو، اعمال تحریمهایی علیه ایران یا هر دولت دیگری را اقدامی مشروع و برای حمایت از امنیت ملی آمریکا می داند، اما فراموش کرده است که دولت ایالات متحده پس از دستیابی شش دولت بزرگ به توافق هسته ای با ایران، این تحریمها را برطرف کرده بود و این آمریکا بود که با خروج از توافق، تحریمها را به صورت یک جانبه بازگرداند و تمام تلاشهایی که برای انجام مذاکرات ماراتنی در طول ۵ سال و امضای توافق هسته ای، صورت گرفته را بی ثمر کرد.
درک این مساله برای ما دشوار است که مراجعه به یک دادگاه بین المللی، با هدف بررسی محاصره اقتصادی ایران توسط امریکا که می تواند موجب ضربه به صدها هزار نفر از فرزندان ایران شود، چگونه ممکن است به سیادت دولت بزرگی مثل ایالات متحده ضربه بزند؟ در ادامه، دولتهای جهان سوم باید شکایتهای خود از ظلم دولتهای بزرگی مثل آمریکا را به کجا ببرند؟
خود ایالات متحده چه زمانی به سیادت دولتها احترام گذاشته است؟ آیا حمله به عراق و اشغال آن، تجاوز به سیادت آن، هیبت سازمان ملل و قانون بین المللی محسوب نمی شود؟ آیا دخالت ایالات متحده و صرف ۷۰ میلیارد دلار برای تسلیح گروههای مسلح، با هدف براندازی نظام سوریه، بدون هیچ مجوز بین المللی، تجاوز به سیادت دولت سوریه نبود؟ آیا به رسمیت شناختن قدس بعنوان پایتخت اسرائیل، گذشتن از حدود قوانین بین المللی نیست؟
تحریمهای آمریکا علیه ایران، نه تجاوز به سیادت آمریکا، بلکه تعدّی به سیادت ایران و گامی برای تغییر نظام در تهران، از طریق به قحطی کشاندن ملت ایران و واداشتن آنها به اعتراض است.
دولت فعلی آمریکا، تنها زبان اقتدار، تحریک و باجگیری از تمام طرفها در جهان را می شناسد، که سازمان های بین المللی نیز از این جمع مستثنی نیستند. این امر نیاز به علاج و چاره ای سریع دارد، پیش از آنکه منجر به فاجعه هایی بزرگ شود که امنیت و استقرار جهان را از بین ببرد.
لاهه با بررسی تحریمهای آمریکا علیه ایران، هیچ اشتباهی مرتکب نشده است و البته باید امیدوار باشیم که قضات عالی رتبه این دادگاه، در معرض حملات آمریکا قرار نگیرند.
وقتی رئیس دستگاه دیپلماسی آمریکا از کمترین دانش دیپلماتیک در برخورد با مهمترین موسسه قانونی بین المللی برخوردار است، چطور می توانیم دولتهای مهاجم و گروههای تروریستی بی قانون را ملامت کنیم؟
