کیا پرس:از نظر مکاتب روانشناسی هنگامی که فرد به عزت نفس دست می‌یابد و می‌تواند با کمک کردن به دیگران و مهربانی به آنها احساس لذت و شادی را تجربه کند به بالاترین درجه انسانی و تعالی انسانی دست خواهد یافت.
مصطفی فروتن-پژوهشگر علوم رفتاری در روزنامه ایران نوشت: کمک کردن به دیگران و شرکت در فعالیت‌های انساندوستانه از دیدگاه صاحبنظران حوزه اجتماعی فرایندی مثبت و اقدامی مطلوب محسوب می‌شود. اما صرفنظر از تأییدهای اجتماعی و حتی معرفتی و مذهبی، فرد بامهربانی به دیگران و انجام اموری که به خرسندی افراد دیگر منجر می‌شود به سلامت روانی و نوعی احساس رضایتمندی دست می‌یابد.
از نظر روانشناسان، بهداشت روانی تعاملی سازگارانه و مثبت با زندگی روزمره است.
کمک کردن به دیگران علاوه بر تأثیرات مثبت بر زندگی دیگران، به سلامتی روحی و به دنبال آن به سلامت جسمی و طول عمر فرد نیکوکار هم کمک می‌کند.
یکی از روانشناسان برجسته در نظریه‌ای عنوان می‌کند عناصر تشکیل دهنده انسانیت و دستیابی به قله خود شکوفایی در هرمی با ۵ طبقه قرار می‌گیرند. در طبقه زیرین هرم عناصر فیزیولوژیک و در طبقه بعدی احساس امنیت قرار می‌گیرد. طبقه سوم عشق و وابستگی است که انسان پس از دستیابی به آن وارد مرحله چهارم هرم که همان عزت نفس است خواهد شد. هنگامی که فردی این چهار مرحله را سپری کند می‌تواند به قله انسانیت که همان خود شکوفایی و تعالی است دست یابد.
از نظر مکاتب روانشناسی هنگامی که فرد به عزت نفس دست می‌یابد و می‌تواند با کمک کردن به دیگران و مهربانی به آنها احساس لذت و شادی را تجربه کند به بالاترین درجه انسانی و تعالی انسانی دست خواهد یافت. از سوی دیگر رفتار انساندوستانه بر سلامت روان فرد تأثیر گذاشته و با کاهش استرس، حس سلامتی، نشاط و رضایتمندی را در وی افزایش می‌دهد.
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که به طور داوطلبانه در امور خیر و کمک به نیازمندان شرکت می‌کنند از زندگی شاد‌تر و به دنبال آن عمری طولانی‌تر برخوردار هستند. در حقیقت کمک به دیگران و انجام امور انساندوستانه نه تنها یکی از لذتبخش‌ترین رفتارهای انسانی است بلکه بزرگترین و بهترین گامی است که فرد می‌تواند برای سلامتی خود بردارد.
