پرستار تندیس صبر و ایثار

کیا پرس: ساعت از نیمه شب گذشته جز صدای آه و ناله زیرلب بیماران چیزی شنیده نمی شود …
می آید با همان لبخند همیشگی و انرژی مضاعفی که خستگی را نیز در برابرش به زانو درآورده…
تک تک به تخت بیماران سری می زند به کسی دارو می دهد و دیگری را با فشردن دستش التیام می بخشد…
کودک را نوازش میکند و به مادر نشسته بر بالینش عشق تعارف می کند و ایستادگی می خوراند…

آری پرستار….همان که سپیدی لباسش براتی بر پاکی دلی است که در گرو عشق به الگوی زینبی اش داشته و دارد.
همان زینب کبری که در پنجم جمادی الاول زمینی شد و پرستاری امام زمانش حضرت زین العابدین(ع)و دیگر بیماران و مصیبت زدگان اهل بیت(ع) را برعهده داشت و این روز را مزین به نام پرستار نمود.

بر این اساس است که امام صادق (ع) در شأنش فرموده اند: «کسی که برای برآوردن نیاز بیماری تلاش کند، خواه نیازاو برآورده شود یا نه همانندروزی که از مادر متولد شده است از گناهان پاک می گردد»