بوعلی سینا از نوادری است که طب و اخلاق را با هم جمع کرد

کیا پرس: آیت الله جوادی آملی می گوید: «حکیم سترگ ابوعلی حسین بن سینا از نوادر دهر بود که ضمن جمع سالم بین طب و اخلاق، معارف تجربی را با براهین تجریدی در خدمت قرآن و عترت(علیهم ‌السلام) هماهنگ می‏ کرد و در پرتو آن به جامعه بشری خدمت صادق ارائه می‏ نمود.»

به گزارش اسرانیوز، بخش هایی از پیام آیت الله جوادی آملی را به مناسبت یکم شهریور ماه روز بزرگداشت ابوعلی سینا و همچنین روز پزشک در ادامه می خوانید.

۱. هرگونه کار فرهنگی یا درمانی نسبت به موجود معینی، مرهون هویّت‏ شناسی آن است؛ اگر موجودی فقط در قلمرو طبیعی به سر می ‏برد، مبادی پرورش و بهداشت او را نهاد طبیعت تأمین می ‏نماید؛ چه اینکه اگر موجودی فقط در اقلیم فراطبیعی به سر می ‏برد، مبانی کمال و تمامیّت وی را نهاد ما بعد از طبیعت به عهده دارد، ولی اگر موجودی جامع هر دو بخش طبیعی و فراطبیعی بود، برای رفع نیازهای مادی و مجرد او عناصر طبیعت و ارکان مابعد از طبیعت سهم تعیین ‏کننده دارند.

۲. بهره‏ وری از هر چیزی مسبوق به شناخت آن چیز است؛ وقتی می ‏توان از عناصر طبیعی بهره‏ مند شد که از راه حسّ و تجربه به آثار و خواص آن پی برد، و نیز هنگامی می‏ توان از ارکان فراطبیعی استفاده کرد که از راه عقل و تجرید مفاهیم به مآثر و لوازم آن رسید، و برای آموختن یا انگیختن موجود مرکب از طبیعت و مابعد از طبیعت، لازم است عناصر تجربی و ارکان تجریدی کاملاً ملحوظ شوند.

۳. انسان که محور اصلی بهداشت و درمان است، و طبیبانی چون ابن‏ سینا به تأمین نیازهای طبی آن مبادرت کردند و مفاخر بزرگ جامعه شرق و غرب برای کشف علل بیماری و عوامل علاج از بذل نفس و نفیس دریغ ننمودند، هویّتی دارد که از طبیعت و مابعد از طبیعت تلفیق شده است؛ اگر معلم اخلاق برای پرورش روح فراطبیعی او ویژگی بدن را لحاظ نکند، در تربیت وی موفق نمی‏ شود، همچنین اگر طبیب تن برای سلامت بدن طبیعی او خصوصیت روح مجرد را در نظر نگیرد، در تأمین بهداشت وی کامیاب نخواهد بود.

۴. برای تکامل فن شریف پزشکی و تکمیل مشاهدات تجربی درباره جانورهای آزمایشگاه، باید از معارف تجریدی که محصول افکار حکیمان الهی، فقیهان متدرب، مفسران متألّه که همگی شاگرد صاحبان سلطان علوم و زمامداران ملکه معارف، یعنی انبیا و اولیا و اهل ‏بیت عصمت و طهارت(علیهم‏السلام) هستند، استفاده شود تا شفاف کردن تن با تیرگی جان همراه نگردد و درمان بدن با بیماری روح قرین نشود.

حکیم سترگ ابوعلی حسین بن سینا(قدس‌سرّه) از نوادر دهر بود که ضمن جمع سالم بین طب و اخلاق، معارف تجربی را با براهین تجریدی در خدمت قرآن و عترت(علیهم‌السلام) هماهنگ می‏ کرد و در پرتو آن به جامعه بشری خدمت صادق ارائه می‏ نمود.