کیاپرس : در گفتوگویی ویژه با برنامه درجه یک از تلویزیون اینترنتی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر مینو محرز استاد برجسته بیماریهای عفونی با مرور خاطرات خود از دانشگاه و بیمارستان امام، بر ضرورت پیوند علم با عشق و اخلاق در نظام سلامت تأکید کرد. او با هشدار جدی درباره بحران مقاومت میکروبی و مصرف بیرویه آنتیبیوتیکها در ایران، بیتوجهی به آموزش سلامت و کمبود آگاهی عمومی را خطری بزرگ برای نسل آینده دانست و در عین حال، امید خود را به توان مغزهای جوان کشور در پیشرفتهای علمی و مقابله با بیماریهای جهانی اعلام کرد.
دکتر مینو محرز استاد پیشکسوت بیماریهای عفونی، در بازخوانی خاطرات خود از نخستین سالهای ورود بیماری ایدز (HIV) به کشور، گفت: در سال ۱۳۶۳ که برای نخستینبار درباره ایدز در کنگره بیماریهای عفونی سخن گفتم، هیچکس معنای این واژه را نمیدانست.
به گفته او، در آن زمان هنوز تستهای تشخیصی وجود نداشت و با ورود کیتهای محدود از سوی سازمان جهانی بهداشت، مشخص شد هموفیلیها، معتادان تزریقی و بیماران دریافتکننده خون در معرض خطرند.
وی افزود: در آن روزها هیچ بیمارستانی حاضر به پذیرش مبتلایان نبود، اما با همکاری همکاران در بخش عفونی، درمان و حمایت از آنان را آغاز کردیم؛ بیماران جوان، طردشده از جامعه، با چشمانی پر از امید زیر نظر ما زندگی میکردند و حالا بسیاری از آنها، با درمانهای رایگان و داروی مؤثر، ازدواج کردهاند و خانوادههای سالم دارند.
در ادامه، این استاد برجسته با تأکید بر ادامه انگ اجتماعی علیه مبتلایان HIV گفت: متأسفانه بعد از بیش از سه دهه، هنوز نگرش جامعه و حتی بخشی از کادر درمان نسبت به این بیماران منفی است. در برخی رشتهها مثل دندانپزشکی یا زایمان، گاهی از پذیرش بیماران تحت درمان خودداری میشود، در حالی که با درمان مناسب، ویروس غیرقابل انتقال است.
دکتر محرز نبود آموزش عمومی را عامل اصلی تداوم این نگرش دانست و اظهار کرد: ایدز امروزه بیماری قابل کنترل است، اما تا زمانی که آموزش و اطلاعرسانی مستمر برقرار نباشد، انگ اجتماعی از بین نمیرود.
او با اشاره به تجربه کشورهای پیشرفته افزود: در بسیاری از کشورها آگاهیبخشی درباره HIV بخشی از آموزش روزانه مردم است، و باید در ایران هم این فرهنگ جا بیفتد تا بیماران بدانند ایدز پایان نیست؛ بلکه آغاز مبارزهای آگاهانه برای زندگی سالم است.
