اختصاصی : گزارش از کیاپرس: دیالیز یکی از مهم‌ترین روش‌های درمانی برای بیمارانی است که عملکرد کلیه‌های خود را از دست داده‌اند. کلیه‌ها در بدن وظیفه تصفیه خون، دفع مواد زائد، سموم و تنظیم تعادل مایعات را بر عهده دارند. در صورتی که کلیه‌ها نتوانند به درستی وظایف خود را انجام دهند، تجمع مواد زائد و مایعات در بدن می‌تواند به مشکلات جدی و حتی مرگ منجر شود. در این شرایط، دیالیز به عنوان یک روش حیاتی برای حفظ حیات بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد.
علل نیاز به دیالیز
نارسایی کلیه:
شایع‌ترین دلیل دیالیز، نارسایی کلیه است. این وضعیت ممکن است به صورت حاد (موقتی) یا مزمن (طولانی‌مدت) رخ دهد. در نارسایی مزمن، عملکرد کلیه‌ها به تدریج کاهش یافته و در مرحله آخر (ESRD)، دیالیز یا پیوند کلیه تنها راه‌حل است.
افزایش مواد سمی در خون:
مواد زائدی مانند اوره و کراتینین که به طور طبیعی در بدن تولید می‌شوند، اگر از طریق کلیه‌ها دفع نشوند، ممکن است باعث تهوع، استفراغ و مشکلات جدی دیگر شوند.
اختلالات الکترولیتی:
کلیه‌ها در تنظیم تعادل مواد معدنی مانند پتاسیم و سدیم نقش دارند. افزایش بیش از حد پتاسیم می‌تواند باعث آریتمی قلبی و خطرات جدی شود که دیالیز برای پیشگیری از آن ضروری است.
کنترل مایعات اضافی:
تجمع مایعات در بدن می‌تواند باعث ورم شدید، فشار خون بالا یا مشکلات قلبی شود که دیالیز در تنظیم آن مؤثر است.
انواع دیالیز
دو روش اصلی دیالیز شامل همودیالیز و دیالیز صفاقی است. در همودیالیز، خون بیمار از بدن خارج شده، در یک دستگاه تصفیه می‌شود و سپس به بدن بازمی‌گردد. در مقابل، در دیالیز صفاقی، مایعی به حفره شکمی وارد می‌شود که سموم و مواد زائد را جذب کرده و سپس از بدن دفع می‌شود.
نکته پایانی
دیالیز تنها یک درمان جایگزین است و نمی‌تواند عملکرد طبیعی کلیه‌ها را بازگرداند. در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن، پیوند کلیه به عنوان یک راه‌حل دائمی در نظر گرفته می‌شود. با این حال، دیالیز نقش حیاتی در حفظ سلامت و حیات بیماران دارد.
