سکاندار وزارت بهداشت دولت چهاردهم با چه شاخص هایی باید انتخاب شود /مهمترین اولویت‌های دلسوزان نظام سلامت
کیاپرس/ تقریبا تمامی صاحبنظران هم عقیده اند که صحنه انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۳ ، فرصت جدیدی را در همه عرصه های حکمرانی کشور بوجود آورده است و اذهان عمومی اعم از آنان که رای داده اند و آنان که با صندوق رای قهر کرده اند ، از این پس با چشمانی باز ، ناظر بر شرایط ویژه دولت چهاردهم خواهند بود.
به گزارش کیاپرس، در دوران رقابت انتخاباتی ، آقای دکتر پزشکیان بر اهمیت کلیدی دو حوزه ” سلامت و آموزش ” با رویکردی عدالت محورانه تاکید نموده اند ، حال باید دید وزیری که سکاندار وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی خواهد شد باید واجد چه مشخصه هایی باشد تا بتواند از دغدغده های رئیس دولت در حوزه سلامت و آموزش پزشکی ، بکاهد.
همانطور که دکتر پزشکیان بارها عنوان کرده اند قوانین و برنامه های بر زمین مانده در همه حوزه ها ، آنقدر زیاد است که کارگزاران دولت چهاردهم باید قبل از هر گونه اقدامی ، اهتمام ویژه ای برای اجرائی کردن این اسناد بالادستی داشته باشند . از جمله اسناد بالادستی در حوزه سلامت و آموزش پزشکی می توان به بیانیه گام دوم انقلاب ، سیاستهای کلان سلامت ابلاغی مقام معظم رهبری ، برنامه هفتم توسعه و … اشاره نمود .
وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی یک سازمان بسیار بزرگ است که ساختار آن از کوچکترین روستاها تا پایتخت گسترانیده شده است ، در دهه های اخیر نظام سلامت شاهد اتخاذ تصمیمات و سیاستهای گوناگون و حتی در بعضی مواقع متضاد با هم بوده است و آثار مستقیم و غیر مستقیم اجرای این سیاستها و راهبردها در زندگی فرد فرد جامعه مشهود می باشد .
بی شک فردی که قرار است در قامت ” وزیر بهداشت درمان و آموزش پزشکی ” نقش آفرینی کند باید چهره ای شناخته شده با عملکردی شفاف باشد ، عملکردی که در منظر عمومی ، بیانگر توانائی موفقیت آمیز او در حیطه هایی از قبیل وجاهت علمی و اجتماعی ، تجربه ریاست برکلان دانشگاه ها ، تجربه پروژه های ملی ، دیپلماسی علمی ، پاکدستی ، مدیریت شرایط بحرانی ، استفاده حداکثری از سرمایه انسانی ، تعامل با نهادهای نظارتی و فساد ستیزی ، تصمیمات فراجناحی باشد .
یکی از مهمترین الزامات یک وزیر بهداشت ، تعامل گرا بودن است چرا که او باید از یک سو با وزارت رفاه و امور اجتماعی و سازمانهای بیمه گر بعنوان خریداران خدمات بهداشتی و درمانی ، همکاری داشته و بدنبال احقاق حقوق و دریافت بموقع مزالبات بیمه ای باشد و از سوی دیگر با دانشجویان و تشکلهای دانشجوئی رفتاری پدرانه داشته باشد ، از وزیر انتظار می رود تا در کنار و حامی اعضای هیات علمی دانشگاه ها باشد و از هر گونه برخورد قهرآمیز با دانشجویان و اعضای هیات علمی جلوگیری کند.
بخش سلامت و آموزش پزشکی بعد از بخش آموزش و پرورش دارای بیشترین تعداد کارکنان دولت است و با بدنه کارکنان بخش غیر دولتی ، بخش عظیمی از جمعیت فعال و شاغل کشور را تشکیل می دهد ، همچنین از نظر سطح علمی، اعضا هیات علمی و کارشناسان این بخش ، بی اغراق از بالاترین سطوح علمی و تجربی برخوردارند و وزیری که قرار است با این عزیزان در مسیر نیل به اهداف نظام سلامت و آموزش پزشکی همسفر شود می بایست دارای وجاهت علمی و اجرائی باشد .
در این مسیر طولانی توجه آقا یا خانم وزیر باید به موسسات و جمعیت های مردم نهاد و سازمانهایی که از نظر صنفی و قانونی ، دارای وظائفی خطیر هستند باشد بعنوان مثال سازمان نظام پزشکی ، سازمان نظام پرستاری ، مجمع خیرین سلامت و ده ها انجمن علمی و تخصصی می توانند به وزارت بهداشت کمک کنند و این امر در صورت وجود اقبال عمومی و سرمایه اجتماعی شخص وزیر بسهولت در دسترس است .
سوابق مدیریتی وزیر در سطح دانشگاه های علوم پزشکی تیپ یک ، شناخت همه جانبه نقاط قدرت و ضعف آنها را در پی داشته باشد و فردی که قبلا در کسوت ریاست دانشگاه بوده ، از آگاهی محیطی بسیار بالایی از فرصتها و تهدیدات پیش رو برخورد دار خواهد بود ، دانشگاه های علوم پزشکی دارای سیستم ها و زیر سیستم های بسیار پیچیده و گسترده ای هستند و تجربه عملی مدیریت بر این سازمانهای بزرگ برای موفقیت وزیر بهداشت امری کارگشا و کلیدی است .
دکتر پزشکیان در طول زمان حضور خود در مجلس شورای اسلامی ، بارها و بارها به مبحث تعارض منافع و پدیده شوم زیر میزی پرداخته و بعنوان نماینده مردم برخورد با این مسائل را از وزاری بهداشت وقت مطالبه نموده است ، حال که ایشان از سوی مردم برای تصدی پست ریاست جمهوری انتخاب شده اند تعیین وزیری که خود دچار تعارض منافع مثلا در صنعت دارو و تجهیزات پزشکی نباشد امری بدیهی باشد .
قطعا سوابق و گذشته کاندیدای وزارت ، نشانگر نحوه ایفای نقش او در پیچ و خم های تاریخی و بحران های نظام سلامت می باشد ، نحوه برخورد و میزان موفقیت دولتها در مواجه با محدودیتها و شرایط ویژه ای از قبیل جنگ ، زلزله ، سیل ، بلایای طبیعی ، شیوع بیماری های واگیردار ، همواره در تاریخ ماندگار می شود ، نمونه آن شیوع پاندمی کرونا در آخرین سالهای دهه ۹۰ بود .
کشور ایران در شرایط ویژه ای قرار گرفته و این امر بر کسی پوشیده نیست و همانگونه که دکتر پزشکیان پس از پیروزی در انتخابات دست یاری بسوی همه مردم دراز کردند و استفاده از ظرفیت همه جناح ها را از اهداف خود بیان نمودند ، شاید شنیدن اینگونه مطالب پس از پیروزی کاندیدای ریاست جمهوری در ادوار مختلف ، برای مردم تکراری شده باشد و اقشار و صنوف مختلف جامعه در برخورد با ادارات و وزارتخانه ها ، خلاف آن را تجربه کرده باشند ، بنابر این روی کار آمدن مجدد مدیرانی که جناح بازی و قبیله گرائی برای آن بیش از صلاح مملکت ، اولویت دارد ، موجب دلسردی و کاهش امید به اصلاح امور خواهد شد . لذا انتظار می رود در سوابق وزیری که به مجلس شورای اسلامی معرفی می شود ، استفاده حداکثری از سرمایه های انسانی نظام سلامت ، فارغ از جناح بندی های مرسوم ، تخریب ها و پرونده سازیهای غیر منصفانه ، مشهود باشد.
سلامت مردم امری غیر سیاسی است و نمیتوان بهداشت و درمان کشور را به امور سیاسی گره زد ، اعتقاد ، باور و مهارت ” سیاست زدائی ” از امور حاکمیتی سلامت و آموزش ، باید از شاخصهای اصلی وزرای انتخابی باشند و تنها راه راستی آزمائی این امر ، کنکاش در گذشته افراد و میزان تلاش ایشان برای محقق کردن این امر حیاتی می باشد.
در حال حاضر تنها توصیه ای که می توان به ریاست جمهور نمود ، توجه ویژه به نکاتی که ذکر شد و انتخاب افراد شاخص و اصلح برای دستگاه های اجرائی از جمله وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی است .
