« آهوان گم شدند در شب دشت؛ آه از این رفتگان بی‌برگشت

با تمام وجود سر خم می‌کنم. در برابر جانکاهی فاجعه، در برابر از دست شدن انسان‌ها و رخ در رخ خانواده‌هایی که هنوز چشم بر آسمان دارند
تمام قد تعظیم می‌کنم در برابر رویاهایی که بر زمین افتادند، در برابر دیدارهایی که هرگز تازه نشد و در سوگ انتظاری که برای همیشه به درازا خواهد کشید.
مهم نیست کجای یک ساختار ایستاده‌ایم، کجای یک اشتباه بدفرجام، در این تراژدی تاریخی باید شرمسار ایران، شرمسار شهروندان بود که مردم بر همه چیز مقدم‌اند.
نه در مقام وزیر خارجه که به عنوان یک هموطن، شانه به شانه‌ی همه ایرانیان، داغدار اندوه بزرگی هستم که وطن را فرا »جماران