حدود ۲ سالی‌ست که بخش اطلاع‌رسانی حوزه سلامت مازندران در خفقان به‌سر می‌برد، آمار HIV پنهان است و آگاهی‌رسانی به جامعه نیز تعطیل شده است، حتی دست‌اندرکاران حوزه سلامت از بیمار HIV مثبت می‌گریزند و آنوقت از عموم انتظار همکاری دارند، مسئولان به خودشان هدیه می‌دهند، اطلاع‌رسانی حقیقی جای خود را به انتشار اخبار سفارشی داده است و در این میان برخی‌ها بی‌آنکه بدانند زندگی می‌کنند، بی‌آنکه بدانند می‌میرند!

آزاده بابانژاد: دفتر برنامه مشترک سازمان ملل در زمینه ایدز/ برنامه جهانی ۹۰ – ۹۰ – ۹۰ با همکاری سازمان ملل متحد و UNAIDS امیدوار بود که تا سال ۲۰۲۰ به آمار قابل توجهی از کنترل بیماران ایدز برسد؛ یعنی ۹۰ درصد افرادی که در جهان با ویروس HIV زندگی می‌کنند تا سال ۲۰۲۰ میلادی از ابتلای خود به این عفونت مطلع شوند، ۹۰ درصد کسانی که ابتلای آنها به این ویروس تشخیص داده می‌شود درمان «ضد ویروسی مداوم» دریافت کنند و۹۰ درصد دریافت‌کننده‌های درمان ضد ویروسی مداوم نیز کاهش یابند. بر این اساس، اول دسامبر برابر با ۱۰ آذرماه که روز جهانی مقابله با ایدز است، از سوی دست‌اندرکاران حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی و سلامت کشور برنامه‌هایی تدارک دیده می‌شود و به همین منظور، در مازندران نیز همایشی با حضور اعضای کمیته استانی کنترل ایدز برگزار شد و حتی سمن‌های اجتماعی و حوزه سلامت نیز حضور داشتند.   اشکال در این است که از حدود دو سال پیش تاکنون حوزه سلامت مازندران در خفقان و بی‌خبری به‌سر می‌برد؛ از انتصابات قابل تأمل تا جلسات بدون حضور خبرنگار و انتشار اخبار گل و بلبلی که با هدف “ایجاد امید” در مازندران است! در حالی‌که واقعیت چیز دیگری‌ست و این اخبار نه‌تنها امید نمی‌دهد بلکه حوزه سلامت مازندران را به یکی از آرام ترین مجموعه‌های اجتماعی در این استان تبدیل کرده است. همین مهرماه امسال بود که گزارشی با عنوان “زنگ خطر ایدز در مازندران به صدا درآمد“منتشر شد، آمار مندرج در خبر به‌صراحت می‌گوید که اوضاع نابه‌سامانی در مازندران در بیماری ایدز وجود دارد، به‌ویژه اینکه بیش از ۵۰ درصد از مبتلایان به ایدز در مازندران از خانم‌ها هستند در حالی‌که میانگین این آمار در کشور ۳۵ درصد است…. و در این وانفسا مدیران دانشگاه علوم پزشکی مازندران در دورهمی باصطلاح متولیان مقابله با HIV شرکت می‌کنند و آمار مثبتی را از وضعیت این بیماری در رسانه‌های منتسب به دانشگاه علوم پزشکی نشان می‌دهند. سازمان جهانی بهداشت از اینرو یک روز را به نام مبتلایان به بیماری HIV قرار دارد که مشکلات و دغدغه‌های آنها اطلاع‌رسانی شود و در کنار آن مدیران و متولیان امر واقعیت‌های موجود این بیماری را بیان کرده و هشدارهای لازم را از طریق رسانه‌ها انعکاس دهند. اما… اما آنچه در همایش روز جهانی پیشگیری و مقابله با ایدز، در مازندران انجام شد شبیه به دورهمی صمیمی مسئولان و دست‌اندرکاران بوده و در نهایت مانند بسیاری از همایش‌های نمایشی! از برگزار کنندگان برنامه تجلیل شده است. مطالب منتشر شده به‌گونه‌ای‌ست که گویا جامعه آماری HIV در مازندران وجود ندارد و یا آنچه موجود است بسیار سطحی بوده و جای هیچ‌گونه نگرانی نیست. این‌ها در حالی‌ست که بخش قابل توجهی از مبتلایان به HIV اصلاً از بیماری خود مطلع نبودند، مبتلایان با چالش‌های زیادی روبرو هستند. “یکی از مبتلایان به ایدز در ساری که به دندانپزشکی مراجعه کرده بود با فریادها، تمسخر و رفتار غیرانسانی پرستار، از مطب بیرون رانده شد در حالی‌که در تمام کشورها فعالان حوزه سلامت، رفتار با بیمار HIV را به‌خوبی می‌دانند، در حالی‌که مدعیان حوزه سلامت چنین رفتار نابخردانه‌ای را با این بیماران دارند، آیا جمعیت ناآگاه و امی که از نام HIV وحشت دارند را می‌توان به مشارکت فراخواند؟ براساس آمار موجود در سایت‌های خبری مربوط به سنوات گذشته، ۳۸۸ نفر از ۳ هزار مبتلا به ایدز در مازندران شناسایی شدند و از اوضاع باقی بیماران مبتلا که به صورت محرک عمل می‌کنند اطلاع در دست نیست، از ارائه آمار و تعداد مبتلایان و اینکه چه اقداماتی برای جلوگیری از گسترش این بیماری انجام می‌شود خبری در دست نیست و برگزارکنندگان این همایش هم تمایلی به اطلاع‌رسانی در این زمینه نکرده‌اند. اعلام حضور اعضای کمیته استانی در نشست و مطرح‌کردن توصیه‌های شعاری به پیشبرد جلوگیری از برنامه‌های ایدز کمکی نمی‌کند.در حالی‌که انتشار برنامه‌ها و اقدامات انجام‌شده در این بخش از طریق فعالان رسانه‌ای کمک می‌کند تا برنامه‌های راهبردی دانشگاه به اطلاع مردم برسد. *** اما مطالبی که در این همایش از تریبون دانشگاه علوم پزشکی مازندران برای رفع تکلیفی منتشر شد، را عیناً مطالعه کنید: “دکتر روحانی‌زاده به اهداف برنامه کنترل بیماری ایدز ۹۰- ۹۰-۹۰ اشاره کرد و گفت: با توجه به پیشرفت های علم و تکنولوژی می توان درمانهای موثر برای این بیماری انجام داد و طول عمر این بیماران را افزایش داد”. “معاون بهداشتی دانشگاه از افراد جامعه خواست که به کمک افراد مبتلا به ایدز بپردازند و با جذب حمایت های مالی و عاطفی و سوق دادن خیرین سلامت به این مقوله زندگی جدیدی به این افراد وخانواده هایشان ببخشند”. “وی گفت: رفتارهای پرخطر ریشه اجتماعی و فرهنگی دارد و برای مبارزه با این بیماریها باید روی فرهنگ جامعه بیشتر سرمایه گذاری شود و آموزش های به کلیه سطوح جامعه داده شود”. “دکتر جمال باقری مدیرکل داره بهزیستی از حمایتهای بهزیستی که شامل برقراری یارانه های معیشتی برای بیماران و خانواده آنها، ارائه خدمات نگهداری شبانه برای بیماران اچ آی وی مثبت بی سر پناه و ارائه خدمات کاهش آسیب جهت پیشگیری از گسترش اچ آی وی خبر دادند”. “مدیر گروه پیشگیری و مبارزه با بیماریهای معاونت بهداشتی دانشگاه در مورد اپیدمیولوژی این بیماری در جهان، منطقه Emro ، کشور و استان پرداختند”. “دکتر پارسایی در ادامه در مورد انگ و بدنامی این بیماری اشاره نمودند و بیان داشتند با انگ زدائی و شناسایی افراد با انجام آزمایش (رپیدتست HIV ) بهترین راه حل مقابله با بیماری ایدز خواهد بود و بعد از تشخیص با مصرف مرتب داروهای ضدویروسی بار ویروسی تقریباً صفر می شود و احتمال انتقال به دیگران کاهش می یابد”. “در انتهای برنامه از دست اندر کاران برنامه ایدز تقدیر بعمل آمد”. ***
به گزارش آوای خزر، در گزارش مهرماه امسال به نقل از محمدرضا پارسایی مدیر گروه بیماری‌های غیرواگیر معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران آمده است که از آغاز موج نخست ورود ایدز به ایران تاکنون ۴۳۹ بیمار ایدزی در استان مازندران(بدون احتساب بابل) شناسایی شده و از این تعداد ۱۸۰ نفر فوت شده‌اند، وی همچنین اظهار می‌دارد که آمار مورد انتظار مبتلایان به این ویروس در استان ۲ هزار و ۱۷۰ نفر است. ” اگر ۴۰۰ بیمار مورد انتظار در بابل را نیز به این عدد اضافه کنیم؛ ۲ هزار و ۵۷۰ بیمار HIV در مازندران، مورد انتظار است”. به گزارش آوای خزر، آمارها نشان از آن دارد که حداقل ۳۵ درصد مبتلایان به ایدز در کشور خانم‌ها هستند، اما در گفت‌وگویی که با دکتر پارسایی داشتیم؛ این آمار در مازندران بیش از ۵۰ درصد بوده و زنگ خطری جدی برای استان به‌شمار می‌رود، از اینرو باتوجه به اینکه مازندران در کنار سایر استان‌های مسافرپذیر و توریستی در لیست پُرخطرها قرار دارد، لذا می‌توان بخشی از مشکلات را با اتخاذ تدابیر مناسب، با محوریت “سلامت و توریسم” با نگاهی که مورد بحث است؛ دنبال کرد. البته این موارد ظاهرا مورد نظر منتشرکنندگان اخبار نبوده است و خواستند تا جامعه را آنقدر در بی‌خبری نگه دارند تا تعداد مرگ و میرها بیشتر شود، شاید آنوقت تکانی به خود بدهند. در همین قضیه آنفلوآنزا، درست زمانی اطلاع‌رسانی آغاز شد که مرگ قطعی ۵ نفر بر اثر این بیماری علنی شد. البته این در حالی بود که به گفته یکی از پزشکان، در واقع مرگ ۱۴ نفر در مازندران بر اثر بیماری آنفلوآنزا قطعی بود!(این عدد برای روز ۱۱ آبان است). حداقل کاری که متولیان برگزاری ایدز در مازندران می‌توانستند با استفاده از ظرفیت رسانه‌ای به آن اشاره کنند معرفی سایت http://hivsti.com بود که در کشور اطلاعات مراکز مرتبط با ایدز را در اختیار دارد! اما دریغ از اطلاع‌رسانی.