چرا تهدید و ارعاب مهمانان سیاسی در شهر فرهنگ و ادب تکرار می‌شود؟ /تصاویر
این اولین برنامه سخنرانی یا سیاسی نیست که در استان فارس به چنین سرنوشتی مبتلا می‌شود. جمعی از فعالان سیاسی این استان، اخیرا در نامه‌ای به رئیس‌جمهور فهرستی بلند از این حوادث را بر‌شمرده‌اند، گناه این اتفاقات را متوجه استانداری دانسته، عده‌ای از مقامات استان را به همدلی با دولت قبل و دوری از مشی دولت فعلی متهم کرده و خواستار تغییر آن‌ها شده‌اند.
بعید است چنین نامه‌ای تأثیری بر سرنوشت استاندار فارس داشته باشد، زیرا نه می‌توان او را دور از مشی این دولت دانست و نه تغییر وی تأثیری بر انگیزه‌ها و اهداف آنهایی دارد که نه تنها در شیراز، بلکه در شهرهای دیگر نیز از زور برای ساکت کردن دیگران استفاده می‌کنند.
پیش از رفتن مطهری به شیراز، عده‌ای در بیانیه‌ها و نوشته‌های خود به احتمال وقوع اتفاق پیش آمده اشاره کرده‌اند و آن‌ها که با ابزارهای غیرقانونی، مانع برگزاری برنامه مطهری در شیراز شده‌اند، بهانه‌های روشنی برای این کار دارند.
صرف‌نظر از اینکه بهترین دلایل نیز توجیه‌گر شیوه ممانعت از سخنرانی مطهری در شیراز نخواهد بود، مرتبط دانستن برخورد صورت گرفته با مطهری و پیش‌بینی بانیان این اتفاق از محتوای احتمالی سخنان این نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی، خالی از دروغ نیست.
علی مطهری به دعوت انجمن فرهنگ و سیاست دانشگاه شیراز برای سخنرانی با موضوع «اسلام و آزادی» در این دانشگاه به شیراز رفته بود و مهاجمان لابد مدعی هستند که از قبل روشن است که وقتی بحث به مسائل سیاست داخلی کشیده شود، مطهری نظراتی دارد که مهاجمان آن را نمی‌پسندند. با چنین فرضی، مواضع مطهری در‌باره مسائل سیاست داخلی، دلیل مناسبی برای جلوگیری از سخنرانی وی در شیراز بوده، ولی اگر ریشه خشونت علیه مطهری این بود، دلیل اقدام مشابه علیه الهه کولایی در شیراز چه بوده است؟
این استاد دانشگاه تهران هشت روز پیش از مطهری به شیراز رفت و قرار بود، در برنامه‌ای با نام «بررسی روابط جدید ایران با کشورهای جهان در آستانه توافقات هسته‌ای» به دعوت انجمن فرهنگ و سیاست در دانشگاه شیراز سخنرانی کند. او هم به روشی تقریبا مشابه به تهران باز‌گردانده شد، در حالی که کسی نمی‌توانست مدعی این باشد که نظرات تخصصی یک استاد شناخته شده که به دیدار سالانه اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها با رهبر انقلاب نیز دعوت می‌شود، از حدود قانون خارج خواهد بود!
بنابراین آنچه در شیراز و شهرهای بزرگ دیگر اتفاق می‌افتد، استفاده از زور عریان برای خفه کردن دیگران است؛ پدیده‌ای که نه مرتکبین آن به یک گروه و دسته محدود می‌شوند و نه قربانیان آن.
تا روزی که عده‌ای جوان هیجان‌زده در دسترس و قابل سوء‌استفاده باشند که عمل را بر نظر و فکر مقدم بدانند، هر سخنرانی و برنامه جمعی را می‌توان به اغتشاش کشید و به هم ریخت؛ مهم این است که عده‌ای مسئولیت قانونی خود در این باره را نادیده نگیرند.
