پس از هشت سال انتظار، ایرانگردی «بنیامین» با اجرا در «ساری» آغاز شد؛

دوستداران موسیقی پاپ در مازندران، پنج شنبه ی گذشته شب متفاوتی را پشت سر گذاشتند. برگزاری کنسرت بنیامین در ساری، کمی دور از ذهن به نظر می رسید اما «مجید طوسی» مدیر موسسه فرهنگی هنری «سُل فا» که از تهیه کنندگان خوشنام کشور است، توانست حدود هشت سال پس از انتشار آلبوم «85»، بنیامین را در جایی به جز تهران و کیش، روی استیج بفرستد. بنیامین در یک شب بارانی در سالن سینما سپهر ساری به اجرای برنامه پرداخت.

کنسرت در دو سانس (18 و 21) برگزار شد و در هر سانس، 1000 نفر از ساری و شهرهای دیگر مازندارن به محل برگزاری کنسرت آمدند.

با اجرای اولین قطعه توسط گروه، بنیامین از پشت استیج وارد شد و همزمان با خواندن قطعه ی «هفته ی عشق»، از لابه لای نوازندگان گذشت، به جلوی سن آمد و حضار با دیدن او شروع به تشویق کردند.

بنیامین که در هر دو سانس برنامه از ابتدا انرژی خوبی از مردم دریافت کرد، گفت: «به جای اینکه زیاد حرف بزنیم، آهنگهای زیادی اجرا می کنیم…» و اینگونه، بیست و چند قطعه را خواند تا هوادارانش، بخش عمده ای از قطعاتی که از او منتشر شده بود را در کنسرت بشنوند. او با ابراز خوشحالی از حضور در ساری اظهار کرد: «بعد از هفت-هشت سال، می تونیم آهنگهایی که ساختیم و همه باهاشون خاطره داریم رو در تورِ دور ایران اجرا کنیم. خوشحالم که اولین بار این اتفاق در «ساری» میفته، چون من اصالتم مازندرانیه…» گفتن این جمله کافی بود تا هواداران بنیامین، همه ی علاقه شان به او و آثارش را با حس ناسیونالیستی ویژه ی مازندرانی ها ترکیب کنند و با تمام وجود به تشویقش بپردازند.

بنیامین «می دونم (شناسنامه)» و «لیلی در پاییز» را خواند و پیش از اجرای یکی از محبوب ترین و جنجالی ترین آثارش گفت: «چند سال پیش که این آهنگ منتشر شد، همه می گفتن هیچ خواننده ای نمی تونه اینو بخونه و همش کارِ کامپیوتره. من مطمئنم که شما بهتر از من می تونین این آهنگو بخونین. پس بیاین با هم بخونیم تا ثابت کنیم اون حرفا درست نبوده…» و سپس «لکنت» را با همخوانی حضار اجرا کرد و پس از آن «کجای دنیای» از آلبوم 88 و «عاشق شدم» از آلبوم 85 را خواند.

در حالی که با اجرای چند قطعه ی ریتمیک، حضار هیجان بالایی داشتند، بنیامین گفت: «تازه می خوایم کنسرتو شروع کنیم» و محبوب ترین قطعه اش، یعنی «خاطره ها» را همراه با مردم خواند.

هنگام اجرای قطعه ی «پرسه»، بنیامین شمع قرمز رنگی در دست گرفت و از همه خواست تا با نور موبایلهایشان وی را همراهی کنند. او بیت اول این قطعه ی کوتاه را چند بار خواند تا همه آن را حفظ شوند و یکصدا با هم بخوانند:

می دونم یه وقتایی دلت برام تنگ میشه
تو خیابونو نگاه می کنی از پشت شیشه
اونکه از پشت درختا میگذره، شاید منم
که دارم تنهایی با یاد تو پرسه می زنم

اجرای این قطعه، فضای حسیِ خاصی را بر سالن حاکم کرد.

«یه عاشق»، «آی تو»، «آدم آهنی»، «صدای قلب تو»، «اینم بمونه»، «عاشقی با تو» و «تنگ غروب»، دیگر قطعاتی بودند که بنیامین و گروهش در این کنسرت اجرا کردند.

اجرای قطعه ی «بوی عیدی» زنده یاد فرهاد و به دنبال آن، «بوی عیدی» بنیامین، با استقبال بسیار زیادی همراه بود.

بر خلاف روال معمول کنسرتها که سانس اولی ها هیجان کمتری دارند، انرژی مردم در سانس اول این برنامه آنقدر خوب بود که بنیامین گفت: «این اولین سانس اولیه اینقدر پر انرژیه و فرقی با سانس دوم نداره…» او از حضار تشکر کرد و با اعلام خرسندی از اینکه در ساری روی استیج رفته، از «مجید طوسی» و شرکت «سُل فا» به خاطر رقم زدن این اتفاق سپاسگزاری کرد. او در اقدامی جالب، اسپانسرهای برنامه را هم معرفی کرد تا سایرین برای حمایت از اینگونه برنامه ها تشویق شوند.

بنیامین با ابراز خرسندی از برگزاری کنسرتش در کمال نظم و آرامش، گفت: «باور کنید در تهران هم نمیشه اینجوری کنسرت برگزار کرد، اینقدر با انرژی و در عین حال ریلکس… ازتون ممنونم و امیدوارم دوباره اینجا ببینمتون…».

او در پایان کنسرت بار دیگر «هفته ی عشق» و «خاطره ها» را اجرا کرد. پیش از اجرای مجدد «هفته ی عشق»، گفت: «این قطعه رو همین جاها ساخته ایم و به همین خاطر، حال و هوای شمالی داره…».

بنیامین همیشه در کنسرتهایش، از زبانِ بدن (Body Language) برای انتقال احساساتش به مخاطبین استفاده می کند؛ نکته ای که در این کنسرت نیز به وضوح دیده می شد و او در هر قطعه ای متناسب با حال و هوای آن، با حرکاتش مخاطب را جذب می کرد.

علی منصوری (رهبر ارکستر  و نوازنده کیبورد)، نیما وارسته (کیبورد و ویولن)، علیرضا میرآقا (پرکاشن و ترومپت)، آلن بارسخیان (گیتار الکتریک) و استیو آوانسیان (درامز)، نوازندگان گروه بنیامین در این کنسرت بودند و «علیرضا کبریایی» صدابرداری را بر عهده داشت.