کیاپرس/سومین کنگره انجمن علمی جراحان عمومی ایران، در حالی طی روزهای هفتم تا نهم آبانماه در حال برگزاری است که سالنهای آن مملو از حضور پرشور جراحان از سراسر کشور است؛ کنگرهای که به گفته دبیر علمی آن، دکتر مهرداد بهلولی، «نهفقط یک رویداد علمی، بلکه صحنهای برای بازنمایی دغدغهها، آرزوها و زندگی واقعی جراحان کشور» بود.
به گزارش کیاپرس، دکتر مهرداد بهلولی گفت؛ نگاهی که تلاش میکند چهرهای انسانیتر از جراحان به نمایش بگذارد، مهارتهای عملی آنان را ارتقا دهد، و همزمان از رنجهای معیشتی و روانی نسل جوان جراحان سخن بگوید؛ مسائلی که اگر اصلاح نشود، به گفته او، «چرخهی آموزش و درمان کشور را دچار اختلالی عمیق خواهد کرد.»
وی درباره جزئیات این برنامهها گفت: «در این کنگره، نزدیک به ۴۵ سخنرانی تخصصی، ۱۴ پنل علمی و ۹ کارگاه عملی برگزار شد. ما امسال سعی کردیم شکل سنتی کنگرهها را تغییر دهیم. در بیشتر رویدادهای علمی، افراد میآیند، سخنرانی میکنند و عدهای هم فقط گوش میدهند؛ اما ما به دنبال آن بودیم که هر شرکتکننده، تجربهی عملی هم داشته باشد. به همین خاطر، کارگاههایی طراحی کردیم که دست جراحان را وارد میدان تمرین واقعی کند.»
وی افزود: «افرادی که در این کارگاهها تدریس میکردند، جراحانی بودند که تبحر کامل در کار داشتند و شرکت کنندگان در فضایی تعاملی آموزش دیدند. این تجربه عملی، وجه تمایز ما با دورههای گذشته بود و قطعاً در سالهای آینده آن را گسترش خواهیم داد.»
به گفته دبیر علمی کنگره، استقبال از این رویداد فراتر از انتظار بود: «تا روز دوم کنگره بیش از ۶۰۰ نفر ثبتنام کردند و احتمالاً تعداد نهایی شرکتکنندگان به حدود ۶۵۰ تا ۷۰۰ نفر خواهد رسید. این میزان حضور، نشانهی تشنگی جامعهی جراحی برای گفتوگو، یادگیری و همدلی است.»
او اضافه کرد: «در روز پایانی نیز مجمع عمومی انجمن برگزار میشود تا دربارهی آینده انجمن و مسیر حرکت آن تصمیمگیری شود. این مشارکت، نشاندهندهی روح جمعی و مسئولیتپذیری جراحان عمومی کشور است.»
🔸 چالش بزرگ؛ معیشت جراحان جوان
با این حال، در پس این شور علمی و فرهنگی، دغدغهای جدی وجود دارد که به گفته دکتر بهلولی، «به یک بحران خاموش تبدیل شده است دبیر علمی کنگره جراحان عمومی گفت: «مهمترین چالش امروز جراحان عمومی، معیشت و دغدغه مالی است، بهویژه در میان جراحان جوان. متأسفانه تصور عمومی از درآمد بالای جراحان با واقعیت فاصله دارد.»
وی افزود: «جراحی را داریم که نفر اول بورد تخصصی و فوق تخصصی بوده، سالها درس خوانده و بهتازگی هیأت علمی بیمارستانی در تهران شده است. حقوق پایهاش ۲۵ میلیون تومان است و چون تازه شروع کرده، هنوز کارانه نمیگیرد. حتی وقتی کارانهاش برقرار شود، کل دریافتیاش حدود ۶۵ میلیون تومان خواهد بود، در حالی که تنها اجاره خانهاش ۴۵ میلیون تومان است! این یعنی او حتی از پس هزینههای معمول زندگی هم برنمیآید.»
به گفته او، این شرایط تنها به بحران اقتصادی ختم نمیشود: «وقتی پزشک دغدغهی پرداخت اجاره خانه دارد، چطور میتواند با آرامش ذهنی به آموزش رزیدنتها یا جراحی بیماران بپردازد؟ این وضعیت باعث خستگی، افسردگی و حتی تمایل به مهاجرت یا ترک حرفه میشود. در سالهای اخیر مواردی از خودکشی در میان جامعه پزشکی دیدهایم که ریشه در همین فشارها دارد.»
🔸 چرخهای که باید اصلاح شود
دکتر بهلولی با لحنی انتقادی اما امیدوارانه گفت: «ما باید این چرخهی معیوب را اصلاح کنیم. جوانی که سالها درس میخواند تا جراح شود، نباید در آغاز مسیر کاریاش دغدغهی نان و اجاره خانه داشته باشد. این مسئولیت دولت و نظام سلامت است که نظام پرداخت عادلانهتری برای پزشکان و جراحان جوان طراحی کند.»
او تأکید کرد: «وقتی یک جراح نمیتواند از زندگیاش لذت ببرد، چگونه میتوان از او انتظار داشت با تمام تمرکز و دقت به جان بیماران بیندیشد؟ تأمین مالی عادلانه پزشکان، در واقع سرمایهگذاری برای سلامت جامعه است.»
