وجود آلبومین در ادرار؛  نشانه ای از بیمار  بودن کلیه ها

کیاپرس/عضو هیأت علمی گروه نفرولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه افراد مبتلا به دیابت در معرض خطراتی همچون حملات قلبی، سکته مغزی، از دست دادن بینایی، آسیب عصبی، بیماری کلیوی و فشار خون بالا قرار دارند افزود: تشخیص بیماری کلیوی ناشی از دیابت، سطح پروتئین (آلبومین) در ادرار از طریق آزمایش خون اندازه گیری می شود، هنگامی که کلیه ها به طور طبیعی از عملکرد خوبی برخوردارند، از نشت آلبومین به ادرار جلوگیری می کنند، بنابراین وجود آلبومین در ادرار، می تواند نشانه ای از بیمار بودن کلیه ها باشد.

به گزارش کیاپرس از وبدا، دکتر زهرا لطفی فوق تخصص بیماری های کلیه افزود: اگر در آزمایش ادرار بیمار دیابتی آلبومین حتی در مقادیر کم وجود داشته باشد (میکروآلبومینوری کمتر از ۳۰۰میلی گرم در روز ) نشان دهنده خطر بالاتر از حد متوسط ابتلا به بیماری قلبی و کلیوی در این افراد است. همچنین آزمایش ادراری که برای تشخیص بیماری کلیوی دیابتی استفاده می شود، بایستی برای نظارت بر وضعیت فرد در طول زمان تکرار شود.

زمان مناسب پایش بیمار دیابتی از جهت درگیری های کلیوی

عضو هیأت علمی گروه نفرولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، در خصوص زمان مناسب پایش بیمار دیابتی بمنظور بررسی درگیری های کلیوی گفت: انجام آزمایش ادرار جهت بررسی دفع آلبومین و عملکرد کلیه، در افراد مبتلا به دیابت نوع یک حدود پنج سال پس از تشخیص و در افراد مبتلا به دیابت نوع دو، از زمان تشخیص دیابت هرسال یکبار و سپس براساس درگیری کلیه براساس نظر نفرولوژیست انجام می شود.

وی درباره عوامل افزایش دهنده خطر ابتلای به بیماری کلیوی دیابتی گفت: سابقه خانوادگی بیماری کلیوی یا تعلق به گروه‌های قومی خاص نظیر؛ آفریقایی، آمریکایی، مکزیکی، هندی و…  می‌تواند، خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی را افزایش دهد. علاوه بر این موضوع، عوامل متعددی وجود دارد که باعث ایجاد خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی خواهند شد و برخلاف سابقه خانوادگی می توان آنها را تغییر داده و کنترل کرد.

دکتر لطفی اضافه کرد: از جمله ریسک فاکتورهای قابل تغییر این بیماری، افزایش مزمن قند خون، اضافه وزن یا چاقی، مصرف سیگار، پرفشاری خون و کلسترول بالا می باشد.

فوق تخصص نفرولوژی در پیشگیری و درمان این بیماری نیز گفت: افراد اغلب به حفظ سطح قند خون خود در محدوده مناسب توصیه می شوند و همچنین  به نظر می رسد که کنترل فشار خون به اندازه کنترل قندخون حائز اهمیت خواهد بود؛ چرا که قند خون بالا و فشار خون بالا به طور هماهنگ، به رگ‌های خونی و سیستم‌های اندام ها آسیب می‌رسانند.