، مرحوم سید بن طاووس در کتاب اقبال، غسل و نمازی را ذکر کرده که در میان اساتید اخلاق به «غسل و نماز توبه» معروف شد، که مناسب است هر کس در آغاز منزلی از منازل سلوک یا ایام خاص -مثل آغاز ورود به ماه رجب یا شعبان و ماه رمضان- این نحو توبه را انجام دهد. در اربعین موسوی نیز بهتر است در همه یکشنبه‌ های ماه ذی‌القعده غسل و نماز توبه انجام شود.

اما دلیل این توجه ویژه چیست؟ متن کامل روایت را نقل می‌ کنیم:

«رسول خدا(ص) در یکشنبه ماه ذی‌‌القعده میان مردم آمدند و فرمودند: ای مردم، کدام‌ یک از شما می‌‌ خواهد توبه کند؟

عرض کردیم: همه می‌‌ خواهیم توبه کنیم.

فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز – در هر رکعت یک بار «فاتحه الکتاب»، سه بار «قل هو الله أحد» و هر کدام از دو سوره‌ «معوّذتین» (سوره ‌های ناس و فلق) را یک بار – بخوانید، سپس هفتاد بار استغفار کنید و آن را به «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ إلّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم» ختم کنید، آن گاه دست‌‌ها را بالا آورید و بگویید:

«یا عَزِیزُ یَا غَفَّارُ، اِغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ، فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاّ أَنْتَ.»

سپس فرمودند: هر بنده‌‌ای از امت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا می‌‌ شود: «ای بنده خدا، عمل خود را از نو آغاز کن؛ زیرا توبه‌ تو پذیرفته و گناه تو آمرزیده شد.» و فرشته‌ ای از زیر عرش به او خطاب می‌‌ کند: «ای بنده، خجسته باد بر تو و خاندان و فرزندان تو!» و فرشته‌‌ ای دیگر ندا می‌‌ کند: «ای بنده، دشمنان تو در روز قیامت از تو راضی خواهند شد.» و فرشته‌‌ ای دیگر ندا می‌‌ کند: «ای بنده، تو مؤمن از دنیا می‌‌ روی و دین تو از تو گرفته نمی‌‌ شود و قبر تو گشوده و نورانی می‌‌ شود.» و فرشته‌‌ ای دیگر ندا می‌‌ کند: «ای بنده، پدر و مادر تو از تو راضی خواهند شد، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده شدند و روزی تو در دنیا و آخرت گسترده و فراوان خواهد بود.» و جبرئیل ندا می‌‌ کند: «من همراه با فرشته‌ مرگ می‌‌ آیم و به او سفارش می‌‌ کنم که با تو به نرمی رفتار کند و اثر مرگ حتی خراشی در تو ایجاد نخواهد کرد، و فقط روح تو به آرامی از بدنت خارج خواهد شد.»

عرض کردیم: ای رسول خدا، اگر بنده‌‌ ای این عمل را در غیر این ماه انجام دهد، چه اثری خواهد داشت؟ فرمودند: «همانند آن‌چه توصیف کردم برای او خواهد بود و این سخنان را جبرئیل آن گاه که خداوند مرا به آسمان [معراج] برد، به من آموخت.»