خسارت‌های اقتصادی احتمالی و مسوولیت مخالفان برجام
حالا که وضع‌کنندگان، تحریم‌ها را لغو کرده‌اند ولی سم ناپسندشان گویی در خون رگ‌های اقتصاد و مراودات مالی بین‌المللی رخنه کرده است نشان می‌دهد که ما به جای تحقیر شعاری تحریم‌ها مردانه و مجدانه و سیاستمدارانه باید به مقابله می‌پرداختیم و حداقل زمینه ایجاد چنین ستم‌های بزرگی علیه مردم خوب‌مان را خراب می‌کردیم. وقتی آن دولتمرد امریکایی با افتخار گفت که از این کشور به آن کشور رفته است تا پیچ و مهره‌های تحریم را محکم کند باید می‌دانستیم که توطئه زشت و دامنه‌داری علیه کشور ما ترتیب داده‌اند.
قطعنامه‌دان آنها هنوز پر نشده بود که بانک مرکزی ما تحریم شد و یک کشور بزرگ از انجام یک معامله ساده و عادی بازماند… آن حرمان و خون جگر به هر روی گذشت و گویا مردم سرزمین‌مان در سال ٩٢ به خوبی نقطه کانونی بسیاری از مشکلات را تشخیص دادند و کسی را برگزیدند که قول حل آبرومندانه پرونده هسته‌ای را داده بود. آقای دکتر حسن روحانی بر اساس میثاقی که با مردم بسته بود با پشتکاری مثال زدنی و با وجود همه موانع و مشکلات و مخالفت‌ها به قول خود وفا کرد و تیم برگزیده‌اش طی دو سال مذاکره پیچیده و نفسگیر توانستند ضمن حفظ دستاورد‌های هسته‌ای میهنمان با قدرت‌های جهانی به توافق برسند و تحریم‌های ظالمانه را لغو کنند. اگر از سر انصاف به اوضاع بنگریم و کنه تمایلات و خواسته‌های مردم را در نظر آوریم آنان با انتخاب خود در خرداد ٩٢ رای به حل مسالمت‌آمیز و آبرومندانه پرونده هسته‌ای دادند و این رای قاطع و روشن حجت را بر همگان تمام کرد.
اگر چه حق مخالفان برجام برای انتقاد سازنده و منصفانه محفوظ است وکسی نه می‌تواند و نه می‌خواهد که آنان را از انتقاد باز دارد ولی روشن است که اکثریت مردم حق دارند در همه موضوعات خصوصا در مسائل مهم مملکتی سرنوشت خویش را تعیین کنند وهیچ مخالفی حق سنگ‌اندازی در راه برگزیده شده توسط ملت را ندارد. اگر میزان رای ملت است که هست و امام فقید و بزرگوارمان هیچ استثنا و تخصیصی متوجه این گزاره مهم و راهبردی نکرده است همه سیاسیون حتی مخالفان دولت هم باید میزان را رای مردم بدانند و در مجموع از آن تبعیت کنند. مردم خواستند که هم چرخ سانتریفیوژها بچرخد و هم چرخ زندگی‌شان که متاسفانه با ندانم‌کاری‌های انجام شده در معیشت به تنگ آمدند و یکی از ثروتمند‌ترین زمان‌های تاریخ خود را از دست دادند.
آیا مخالفان جسور و پرگوی برجام راه دیگری برای فایق آمدن بر مشکلات ناشی از تحریم‌های فزاینده داشتند؟ آیا با ادامه روند پرشتاب تحریم‌های ستمگرانه امکان غلبه بر مشکلات انبوه اقتصادی وجود داشت؟ آیا تحریم‌ها از برون و سوءاستفاده‌ها از درون اوضاع خطرناکی برای نظام و کشورمان رقم نمی‌زد؟ اکنون که مردم خود به صحنه آمدند و راه مذاکره عزتمندانه را گشودند باید قدردان هوش و ذکاوت‌شان باشیم و چون در انتخابات ٧ اسفند به گونه‌ای دیگر بر رای خود مهر تایید و تاکید گذاشتند از تاویل و مصادره به مطلوب خواست و اراده ملی پرهیز کنیم و حداقل آنکه انتقاد خود را در چارچوب منافع ملی محدود کنیم. اینکه رییس کل بانک مرکزی برای تحت فشار قرار دادن طرف خارجی سخنی می‌گوید با کدام مجوز عقلی، شرعی و عرفی برخی پیکان سخنش را به سوی خودمان بازمی‌گردانند و از آن منفعت جناحی می‌برند؟ حالا که به هر دلیل وارد عرصه مذاکره و تعامل با دنیا شده‌ایم بدترین آفت آن است که در داخل تنور دوگانگی برپا کنیم و تخم تردید و سستی بپاشیم. چنین رفتاری راه رفته را مخدوش می‌کند و امتیازات مسلم برجام را دور از دسترس می‌برد. خدا نکند که هزینه‌های ایستادگی را دیروز پرداخت کرده باشیم وکسانی نگذارند که میوه‌های تعامل امروز توسط دولت و ملت چیده شوند.
* روزنامه اعتماد