هنری اصول گرایانه/ جدایی ژنرال‌ها از محافظه کاران
مصطفی داننده: جریان اصول گرایی شاید تنها جریانی در عالم سیاست باشد که نیروهای سرشنانسش را به دست خود به دیگران تقدیم می‌کند و جبهه رقیب را با ژنرال‌های اصول‌گرا تجهیز می‌کند. آنها امروز حسن روحانی را در جبهه رقیب، ناطق نوری را جدا از جریان اصول‌گرا و لاریجانی نامزد مستقل انتخابات مجلس دهم در اسفند ۹۴ می‌بینند. همه این جدایی‌ها را می‌شود در انتخابات ۸۸ جستجو کرد.
انتخابات سال ۸۸ برای اصول گرایان، انتخابات مهم و ویژه‌ای بود. آنها که مسرور از پیروزی بودند و می‌خواستند به هر شکل ممکن رقیب را از صحنه به در کنند. آنها انتظار داشتند تمام جریان‌های سیاسی در برابر حوادث بعد از انتخابات ۸۸ موضع بگیرند. آنها حتی به ریش سفیدان و بزرگان خود نیز رحم نکردند و به آنها برچسب « ساکتین فتنه» زدند و این افراد را از جمع خود دور کردند.
به همین واسطه هر روز میان جمع اصول گرایان و برخی بزرگان فاصله ایجاد شد و همین فاصله باعث شد تا شناخته شده ترین چهره اصول گرایی در دهه شصت و هفتاد به اصلاح طلبان نزدیک شوند. حسن روحانی از اعضا و موسسان جامعه روحانیت مبارز تهران، به دلیل همین رفتار سیاسی از اصول گرایان فاصله گرفت و اصلاح طلبان نزدیک شد. او که در مجلس تمام راست گرای پنجم، نایب رئیس اول ناطق نوری بود و حتی قرار بود او در صورتی که ناطق برنده انتخابات ریاست جمهوری ۷۶ بود، ریاست این مجلس را به عهده بگیرد. این سیاستمدار راست‌گرا در دهه هفتاد، به دلیل همین تنگ نظری‌های دوستان سابقش به سمت جریان مقابل کشیده شد و دیگر آن روحانی راست گرا نبود بلکه بسیاری او را یک نیروی نزدیک به اصلاح طلبان و شخص هاشمی رفسنجانی می‌شناختند.
روحانی به واسطه همین نزدیکی، تبدیل به نامزد مورد وثوق اصلاح طلبان برای انتخابات ریاست جمهوری شد. اصلاح طلبان به دلیل حاشیه نشینی بزرگان خود، دست به دامن روحانی شدند و به واسطه او توانستند بازهم فه فضای سیاسی کشور بازگردند و به احیای دوباره برسند.
اصول گرایان از این جدایی درس نگرفتند و بازهم رفتار سیاسی خود را ادامه دادند. آنها هنوز به واسطه انتخابات سال ۸۸ میان خود و دیگر اصول گرایان خط قرمز می‌کشیدند. رفتاری که باعث شد ناطق نوری مسیر خود را از آنها جدا کند. او که انتظار داشت دوستانش از او در مقابل حمله‌های احمدی نژاد دفاع کنند اما آنها این کار را نکردند و باعث شدند رئیس سابق مجلس نیز مسیری جدا از آنها برای خود انتخاب کند.
همین جدایی باعث شد تا این روزها اصلاح‌طلبان حس نزدیکی بیشتری نسبت به ناطق داشته باشند تا اصول گرایان. در این میان اظهار نظر برخی از اصول گرایان در مورد ناطق کمک بسیاری زیادی به این نزدیکی کرده است. به طور مثال بیژن نوباوه می‌گوید که ناطق نوری را اصول گرا نمی‌داند و معتقد است او در این حلقه تعریف نمی‌شود.
در کنار این دو روحانی سرشناس، رفتار تند اصول گرایان با لاریجانی به ویژه بعد از انتخابات ۸۸ و ماجرای برجام باعث شد تا رئیس مجلس‌های هشتم و نهم تصمیم بگیرد مسیر استقلال را طی کند تا با بیرق اصول گرایی وارد انتخابات پارلمان دهم شود. اصول گرایان به همین راحتی از نیروی پرقدرتی همچون علی لاریجانی محروم شدند.
در پایان باید اشاره کرد که « دگم گرایی‌های» اصول گرایانه باعث شده است تا بسیاری از نیروهای اجرایی و قدرتمند این گروه به جریان اصلاحات نزدیک شوند و جریان اصلاحات در زمانی که رهبرانش با محدودیت‌هایی روبرو هستند از این شکاف بهترین استفاده را کنند.