سر روستاییان مازندران در تهران هم بیکلاه ماند!+ عکس

۱۵ مهر در تقویم ایران به نام «روستا» نامگذاری شد و بر حسب انتظار میبایست در این روز، روستاییان را و روزشان را گرامی داشت و به بررسی معضلات و مشکلات آنها (نبود شغل ودرآمد پایدار، عدم امکانات رفاهی، جادههای نامناسب، کمبود خدمات پزشکی و…) پرداخت و در راستای رفع آن با برنامههایی جامع و کارشناسانه گام برداشت.
شوربختانه در سالهای گذشته بجز برگزاری چند جلسه و نشست و همایش، اتفاق خاصی برای بهبود اوضاع روستاییان حتی در روز روستا نیفتاد و کسی نپرسید دردها و دغدغه هایشان چیست و چگونه با کمبود امکانات و اوضاع نامناسب اقتصادی کنارمی آیند و روزگار میگذرانند.
هرساله معمولا در این روز، از مقام ها و جایگاه روستاییان، سخنها گفته میشود و وعده و وعیدها کوران میکند اما در عمل، میبینیم حاصلی برای این قشر نداشته و همچنان مشکلات شان سر جایشان باقی است.
امسال هم به نظر میرسد مثل سالهای قبل باشد و از برنامههای خاص و اقدامات اساسی خبری نباشد چرا که در اولین نمایشگاه توانمندیهای روستاییان که درتهران از ۱۴ تا ۱۷ بمناسبت روز روستا برگزار میشود و به نوعی نشان از حمایت و ارجنهادن روستاییان است انتظار میرفت استان مازندران که به گفته عبدی مدیرکل امور روستایی مازندران حدود نیمی از جمعیت استان (۴۵ درصد) در روستاها زندگی میکنند، برنامههای خاص و متنوعی داشته باشند و حداقل غرفهای آبرومند و درخور مقام روستاییان پاکنهاد و زحمتکش مازندران، داشته باشند اما با کمال تعجب میبینیم که غرفهای که مربوط به روستاییان استان مازندران است نه تنها از امکانات رفاهی لازم برخوردار نیست بلکه از سقف نیز بیبهره است و تنها غرفه بدون سقف نمایشگاه است!
به نظر میرسد بازهم کسی نیست که دغدغه حل معضلات روستاییان را به سر داشته باشد و گویا صدای این قشر زحمتکش، در میان اضطراب ها و دغدغه های عصرتکنولوژی گم شده و طبق معمول گوش شنوایی هم برای شنیدن خواسته هایشان در استان (چه استانداری چه مسئولان امور روستایی) وجود ندارد.
انتظار میرفت حداقل در این روز و در اولین نمایشگاه توانمندیهای روستاییان در تهران برای حفظ آبروی مازندران و در نگاه سایر استانها، عملکرد بهتر و مناسبتری را از مسئولان مربوطه میدیدیم و همه چیز فقط در حد رفع تکلیف نبود!
امیدواریم روزی برسد برگزاری مراسم روز روستا و تجلیل مناسب از جایگاه آنها در مازندران از حالت نمایشی خارج شود و جنبه عملی به خود گیرد و همه نهادها و سازمان های زیربط دست در دست هم دهند و برای رفع معضلات این قشر ، گام های اساسی بردارند.