کیاپرس/استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی جهرم، با ابراز نگرانی از افزایش موارد تأخیر در مراجعه بیماران طی ماههای اخیر، بر اهمیت اقدام فوری برای نجات بافت قلب تأکید کرد و گفت: زمان، مهمترین عامل برای نجات قلب است. هر دقیقه تأخیر در خونرسانی مجدد به قلب، باعث آسیب دائمی و از بین رفتن بخشی از عضله آن میشود. اقدام سریع در ساعات اولیه، شانس زنده ماندن و کیفیت زندگی بیمار پس از سکته را بهطور چشمگیری افزایش میدهد.
به گزارش کیاپرس از وبدا، دکتر محمد شجاعی، متخصص قلب و فوق تخصص آنژیوپلاستی افزود: با وجود اینکه مرکز پیشرفته کتلب بیمارستان پیمانیه (آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی) حدود پنج سال است که بهصورت شبانهروزی فعال بوده و جان هزاران بیمار قلبی را نجات داده است، متأسفانه در ماههای اخیر شاهدیم برخی بیماران با سهلانگاری و تأخیر در مراجعه، عملاً درمان مؤثر خود را از دست دادهاند.
زمان طلایی نجات قلب
این متخصص قلب تأکید کرد: زمان طلایی برای باز کردن رگ بستهشده قلب، چه با آنژیوپلاستی و چه با دارو، کمتر از یک ساعت از شروع علائم است. مراجعه در کمتر از سه ساعت معمولاً با آسیب جزئی به قلب همراه است، مراجعه زیر ۱۲ ساعت با آسیب متوسط و مراجعه پس از ۱۲ ساعت با آسیب شدید و غیرقابل برگشت به عضله قلب.
وی با نگرانی افزود: متأسفانه بیشتر بیمارانی که اخیراً مراجعه کردهاند، پس از ۲۴ ساعت از شروع علائم به بیمارستان رسیدهاند؛ در این حالت بافت قلب از بین رفته و قابل بازگشت نخواهد بود.
علائم هشداردهنده سکته قلبی را بشناسید
دکتر شجاعی در ادامه گفت: درد یا احساس فشار، سنگینی یا سوزش در قفسه سینه، فک، گلو یا ناحیه معده (که ممکن است به بازوها، گردن، فک، شانه یا پشت تیر بکشد یا نکشد)، تنگی نفس، تعریق سرد، حالت تهوع، سرگیجه یا ضعف ناگهانی از مهمترین علائم سکته قلبی است. علائم در افراد مختلف، بهویژه خانمها و بیماران دیابتی، میتواند متفاوت یا خفیفتر باشد. هیچ علامتی را حتی اگر خفیف به نظر برسد، نباید نادیده گرفت.
اقدام فوری و حیاتی
در صورت مشاهده هر یک از این علائم، فوراً و بدون اتلاف وقت با اورژانس ۱۱۵ تماس بگیرید یا مستقیماً به اورژانس بیمارستان پیمانیه جهرم مراجعه کنید.
این استاد تمام دانشگاه تأکید کرد: تردید، نادیده گرفتن علائم یا تلاش برای خوددرمانی با جملاتی مانند «حالا بهتر میشوم»، «گلگاوزبان بخورم»، «استراحت کنم خوب میشود»، «از معدهام است»، «رودل کردهام»، «من که سابقه قلبی ندارم» یا «من که هنوز جوانم»، زمان حیاتی نجات قلب را از بین میبرد و میتواند به قیمت آسیب دائمی قلب، نارسایی قلبی، کاهش کیفیت زندگی تا پایان عمر یا حتی مرگ تمام شود.
