کیاپرس/رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت گفت: پویش ملی «نه به‌تصادف!» با کمک وزارت راه، وزارت کشور، پلیس راهور و وزارت گردشگری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت رفاه، سازمان صدا و سیما، سازمان اورژانس کشور و نیز هلال‌احمر، سازمانهای مردم نهاد و وزارت صمت و در یک کلام همه ملت همزمان سفرهای نوروزی از اسفندماه سال جاری آغاز خواهد شد.
به گزارش کیاپرس از وبدا ، صبح روز یکشنبه ۱۴ بهمن‌ماه، جلسه‌ای با حضور دکتر محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت و سردار سیدتیمور حسینی، رئیس پلیس راهور فراجا در ستاد وزارت بهداشت برگزار شد. در این نشست راهکارهای کاهش حوادث جاده‌ای و تقویت همکاری‌های میان‌بخشی میان دستگاه‌های اجرایی کشور مورد بررسی قرار گرفت.
سردار حسینی در این نشست با تاکید بر اهمیت تعامل میان پلیس راهور و وزارت بهداشت در کاهش تصادفات و تلفات جاده‌ای، گفت: هماهنگی و همکاری میان دستگاه‌های اجرایی ازجمله وزارت بهداشت، پلیس راهور، وزارت راه و شهرسازی، وزارت کشور، آموزش‌وپرورش و همراهی رسانه‌ها، فعالان رسانه‌ای و فضای مجازی، هنرمندان، ورزشکاران و شبکه‌های اجتماعی می‌تواند گامی موثر در ترویج فرهنگ صحیح ترافیکی و پیشگیری از حوادث ناگوار باشد. وی افزود: قرار است این موضوع در روزهای آینده به شورای عالی سلامت و هیات وزیران به ریاست رئیس‌جمهور مطرح و تصویب شود.
در این نشست اعلام شد که پویش ملی «نه به‌تصادف» از اواخر امسال آغاز و در ایام نوروز اجرا خواهد شد. هدف این پویش کاهش تصادفات، مصدومیت‌ها و جان‌باختگان جاده‌ای است و از عموم شهروندان خواسته شد تا با رعایت قوانین و همکاری در این طرح، سهمی در ارتقای ایمنی جاده‌ها داشته باشند.
حال با این بهانه به سراغ دکتر حسین کرمانپور، رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت رفته‌ایم تا اهداف این پویش ملی و آخرین آمار تلفات رانندگی در کشور را از ایشان جویا شویم که در ادامه متن این مصاحبه را می‌خوانید.
هدف از راه‌اندازی این پویش ملی چیست؟
ما در دولتی هستیم که شعار آن وفاق ملی است. بنده معتقدم وفاق ملی به این مفهوم نیست که افراد از تفکرات مختلف دور هم بنشینند و مسئولیت‌ها را تقسیم کنند بلکه به این مفهوم است که افراد از جناح‌ها و گروه‌ها و افکار مختلف بر سر حل یک مساله وفاق کنند.
امروز در کشور ما مشکلات و مسائل زیاد وجود دارد که یکی از آنها موضوع تلفات تصادفات رانندگی و جاده‌ای است که ازجمله مسائلی است که می‌توان بر ضرورت رفع آن وفاق داشت زیرا با جان تک‌تک ایرانیان سروکار دارد. متاسفانه سالانه بین ۲۰ تا ۲۳ هزار نفر در کشور براثر این اتفاق در کشور ما جان خود را از دست می‌دهند که جمعیت قابل‌توجهی از این تعداد بین ۱۳ تا ۲۵ سال دارند که جمعیت مولد ما هستند.
متاسفانه این موضوع را اگر در کنار رشد کم جمعیت در کشور و پایین آمدن میزان موالید به میزان مرگ‌ومیر سالانه، ضرورت توجه جدی به این موضوع را دوچندان می‌کند. از این رو در سال‌های آینده جمعیت پیری خواهیم داشت که این خود یک بحران است.
این بحران زمانی خود را بیشتر نشان می‌دهد که ببینیم بیشترین تلفات مربوط به جمعیت مولد است و از این رو باید توجه جدی و فوری به کاهش آن داشته باشد و لازم است که عزم عمومی بر کاهش آن به کار گرفته شود. از سوی دیگر مشکلی که وجود دارد این است که اگر آمار تلفات حوادث ترافیکی را به اعداد ۸ تا ۱۰ ضرب کنیم تعداد مصدومان به دست می‌آید. برای مثال اگر عدد ۲۰ هزار تلفات را به ۸ ضرب کنیم ۱۶۰ هزار نفر مصدوم حوادث ترافیکی را خواهیم داشت که تا آخر عمر یا باید بر روی ویلچر بنشینند و یا حتی ممکن است دچار ضربات مغزی و جسمی شدیدتری شده باشند و تا پایان عمر باید دارو و درمان انجام دهند.
بنابراین ما با یک بحران عجیب سروکار داریم که نه به مشکلات خارجی ما ارتباطی دارد و نه به دعواهای سیاسی ارتباطی دارد. این‌ها انسان‌هایی هستند که جان عزیز خود را به دلیل نوع نگرش به رانندگی و نیز نداشتن خودروی ایمن و جاده‌های غیراستاندارد از دست می‌دهند. البته شاید نتوان در کوتاه‌مدت دو عامل جاده و خود را اصلاح کرد ولی می‌توان فرهنگ رانندگی را با یک عزم ملی در کوتاه‌ترین زمان اصلاح کرد. همه این‌ها نشان از آن دارد که فرهنگ رانندگی در کشور ما به سمت رانندگی غیرایمن در حال پسرفت است و نیاز به آموزش در این بخش یکی از ضرورت‌ها است.
البته نقش وزارت بهداشت در این بخش کمتر از ۲۰ درصد است زیرا ما در دو بخش می‌توانیم ورود کنیم که یکی در بخش اورژانس‌های بیمارستانی است و یکی اورژانس پیش بیمارستانی یا همان رسیدن به سر صحنه تصادف و امدادرسانی در این بخش است. از این رو بیشترین نقش در این بخش مربوط به فرهنگ عمومی و سایر نهادهای مرتبط با بحث جاده‌ها و خودروسازی است.
عنوان اصلی این پویش چه خواهد بود؟
این پویش با عنوان «نه به‌تصادف» مطرح است. ما در تلاش هستیم این پویش را بین هنرمندان، ورزشکاران و فرهیختگان و خواص جامعه گسترش دهیم. وزارت بهداشت پیشنهاد دهنده این پویش بوده و قرار نیست تولیت این پویش را بر عهده بگیرد زیرا معتقدیم همه باید در این موضوع وفاق کنیم و دور یک میز بنشینیم. خوشبختانه تا به امروز نزدیک به ۳۰ وزارتخانه و نهاد اعم از دولتی و غیر دولتی برای حضور در این پویش اعلام آمادگی کرده‌اند و همه باید خود را عضو این پویش بدانند. البته ما این آمادگی را داریم که دبیرخانه پویش را در وزارت بهداشت تشکیل دهیم و به دنبال این هستیم که به دور از شعارزدگی در پایان پویش ملی که ۱۵ فروردین سال آینده خواهد بود اعلام کنیم که توانستیم تعداد قابل‌توجهی از مرگ‌ومیرهای ناشی از تصادفات جاده‌ای را کاهش دهیم.
پویش از چه تاریخی شروع خواهد شد؟
ان‌شاءالله از اول اسفندماه سال جاری شروع خواهد شد. این پویش با کمک وزارت راه، کشور، پلیس راهور، وزارت گردشگری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت رفاه و سازمان اورژانس کشور و هلال‌احمر و وزارت صمت و سازمان صدا و سیماو سایر نهادهای متولی حاضر در سفرهای نوروزی و فعالان رسانه‌ای و فضای مجازی، هنرمندان، ورزشکاران و شبکه‌های اجتماعی این پویش اجرا خواهد شد.
در حال حاضر میزان تصادفات در جهان و نیز در کشور ما چقدر است؟
بر اساس گزارش سال ۲۰۲۳ سازمان جهانی بهداشت حدود ۱ میلیون و ۱۹۰ هزار مرگ ناشی از حوادث ترافیکی در جهان اتفاق می‌افتد و بین ۲۰ تا ۵۰ میلیون نفر هم دچار آسیب و معلولیت ناشی از این حوادث می‌شوند و حدود ۹۲ درصد از حوادث ترافیکی هم در کشورهای با درآمد متوسط و کم رخ می‌دهد. این در حالی است که سهم وسایل نقلیه در حوادث ترافیکی در این گروه از کشورها حدود ۶۰ درصد است. قربانیان اصلی این حوادث را هم اغلب کودکان و نوجوانان و جوانان تشکیل می‌دهند به‌طوری‌که تصادف جاده‌ای علت اصلی مرگ‌ومیر در گروه ۵ تا ۲۹ سال را تشکیل می‌دهد.
براساس اطلاعات سازمان پزشکی قانونی کشور در ۱۴۰۲، ۳۹۱هزار و ۶۹ نفر در کشور در حوادث ترافیکی مصدوم و معلول شدند که ۹/۵ درصد نسبت به سال ۱۴۰۱ افزایش داشته است (احتمال کم‌شماری).
همچنین براساس اطلاعات سازمان اورژانس در سال ۱۴۰۲، ۸۰۳ هزار و ۶۲۲ نفر مصدومین ترافیکی توسط اورژانس به بیمارستان‌ها اعزام شدند که ۱۰ درصد نسبت به سال ۱۴۰۱ افزایش داشته است.
علاوه بر این براساس اطلاعات معاونت درمان وزارت بهداشت در سال ۱۴۰۲، یک میلیون و ۲۵۶هزار و ۱۳۷ نفر مصدومین ترافیکی به بیمارستان‌ها مراجعه کرده‌اند که ۴/۱۵ درصد نسبت به سال ۱۴۰۱ افزایش داشته است.
ما فقط در سال ۱۳۹۹ شاهد کاهش قابل‌توجهی در حوادث ترافیکی و تلفات ناشی از این حوادث بودیم که آن هم به دلیل همه‌گیری بیماری کرونا رخ داد و در سال‌های قبل و بعدازاین تاریخ شاهد افزایش تلفات بوده‌ایم.
همچنین بر اساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس که در شهریور امسال منتشر شده خسارات اقتصادی حوادث رانندگی حدود ۷ درصد از تولید ناخالص داخلی است این در حالی است که سهم سلامت از تولید ناخالص داخلی کمتر از ۴درصد است و اگر به این عدد توجه کنیم متوجه خواهیم شد که بیش از عدد بودجه وزارت بهداشت صرف خسارات حوادث رانندگی در کشور می‌شود.
کدام محورها بیشترین تصادفات را دارند؟
در حال حاضر بیشترین تصادف ما در محورهای شمال به جنوب و شرق به غرب است. بر اساس آمار نزدیک به ۱۰ استان کشور بیشترین میزان تصادفات و کشته‌ها را دارند که دراین‌بین استان فارس با ۱۶۱۴ کشته داشته و استان تهران با ۱۳۵۰ کشته در رتبه دوم قرار دارد. همچنین استان‌های سیستان و بلوچستان، کرمان، خراسان رضوی، اصفهان و خوزستان در رتبه‌های بعدی قرار دارند. در انتهای جدول هم استان‌های اردبیل، کهکیلویه و بویراحمد و ایلام با ۱۷۳ کشته قرار دارند.
یا مراکز درمانی آمادگی لازم برای پذیرش حادثه دیدگان حوادث ترافیکی را دارند؟
امروز همه تلاش ما این است که در استان‌هایی که بیشترین تلفات را داریم بتوانیم امکانات لازم را در سریع‌ترین زمان ممکن فراهم کنیم البته یکی از مشکلات موجود در مراکز درمانی کشور بحث فرسودگی تجهیزات پزشکی است البته خوشبختانه نیروی انسانی جوان و درعین‌حال آموزش‌دیده در همه مراکز درمانی کشور آماده ارائه خدمت هستند و در تلاش هستیم با کمک معاونت درمان در تمامی مراکز درمانی میزبان خوبی برای حادثه دیدگاه داشته باشیم.
میزان هزینه‌های حوادث جاده‌ای برای نظام سلامت چقدر است؟
بین ۸ تا ۱۰ درصد هزینه‌های سازمانهای بیمه‌گر صرف حوادث رانندگی می‌شود و اگر بیمه‌ها پای‌کار بیایند و برای پویش هزینه کنند می‌توانند شاهد کاهش هزینه‌ها در بخش‌های دیگر باشند. البته بیمه‌ها باید قدری جرات پیدا کنند.
نکته پایانی؟
باید توجه کنیم که بحث حوادث ترافیکی ازجمله موضوعاتی است که تک‌محوری و اقدام تنها از سوی یک نهاد جوابگو نیست؛ بنابراین نه پلیس به‌تنهایی می‌تواند کاری بکند و نه وزارتخانه‌های بهداشت و راه و ارشاد و آموزش‌وپرورش می‌توانند کاری از پیش ببرند ولی اگر کنار هم قرار گیرند می‌توانند دستاوردهای خوبی داشته باشند. به اعتقاد بنده ما می‌توانیم در طول دوره ۵ سال اقداماتی انجام دهیم که تلفات جاده‌ای و حوادث ترافیکی را به زیر ۱۰ هزار نفر در سال برسانیم و جشن بزرگی بگیریم. اما همه مردم باید حساسیت مساله را درک کنند و آحاد ملت با همه وجود پای کار بیایند.
