کیاپرس : ۷ سال از شهادت رهبر نظامی افسانه‌ای حزب الله گذشته است اما هر روز ابعاد و زوایایی جدیدی از زندگی این فرمانده مقاومت فاش می‌شود. به همین دلیل این بار به سراغ دختر این شهید بزرگوار رفتیم تا بیشتر از خصوصیات روحی و جهادی آن آشنا شویم.
فاطمه دختر شهید عماد مغنیه در این گفت‌وگو ناگفته‌های جدیدی را از این شهید بازگو می‌کند از رویاهای این شهید و رابطه نزدیک وی با سید حسن نصرالله و رابطه پدر و فرزندی می‌گوید …(متن عربی)
وی با بیان اینکه هر بار پدرم را می دیدم تصور می کردم آخرین دیدار است، گفت: شهید عماد مغنیه رویای آزادی فلسطین را در سر داشت.
رابطه مغنیه با نصرالله
همه و حتی دشمنان پیش از دوستان می دانند که رابطه خاصی بین سید حسن نصرالله و شهید عماد مغنیه وجود داشت و در واقع رابطه پدرم با نصرالله رابطه عشق به فرماندهی بود که حتی یک لحظه در فدا کردن خانواده اش برای حفظ جان او و در راه او دریغ نمی کرد و بسیار تاکید داشت تا دوستی و اطاعت تمام و کمال خود از سید نصرالله را به وی ابراز دارد، از همین رو روابط این دو مبتنی بر اعتماد متقابل بود و سید حسن نصرالله نیز به توانمندی ها و قابلیت ها و تدبیر شهید مغنیه اطمینان داشت.
پس از شهادتش بود که پی بردم پدرم یکی از فرماندهان حزب الله بود و البته شهادت او عجیب یا غیرمنتظره نبود زیرا هر بار که او را می دیدیم تصور می کردیم این آخرین دیدار است.
رویای دیرین مغنیه
آزادی فلسطین رویایی بود که پدرم همواره در انتظار تحقق آن بود و ده روز پیش از شهادت به یکی از دوستان و همرزمان خود توصیه کرد صبور باشد زیرا صبر کلید گشایش است.
آنچه در زیر می آید مصاحبه تسنیم با فاطمه دختر شهید عماد مغنیه است
رابطه پدر و فرزندی
او پدری کاملا طبیعی بود و تمام وظایف پدری را انجام می داد و ما همواره با او در ارتباط بودیم. وجه تمایز رابطه من با او این بود که ما دو دوست بودیم در نتیجه من بسیاری از مسائل را با او در میان می گذاشتم، همانطور که با هر کدام از دوستانم این رابطه را داشتم.
می توانم او را به حکم ارتباطی که بین ما وجود داشت، پدر بنامم اما نمی دانستم او از فرماندهان حزب الله است و فقط پس از شهادت ایشان بود که به واسطه کسانی که با ایشان در جریان فعالیت جهادی همراه بودند، به این موضوع پی بردم و جالب اینکه افراد زیادی با پدرم دیدار و ملاقات داشتند و سالها با او در تماس بودند بدون اینکه هویت واقعی او را بشناسند.
بی تردید با توجه به صحبت های دوستان و آشنایان پدرم، متوجه شدم که ایشان در دو حالت یعنی در جایگاه پدر و یا یک فرمانده، یک ویژگی مشترک داشتند و آن اینکه هیچ گاه اهل تعارف نبودند، بلکه همواره راحت برخورد می کردند و خودجوش بودند، از همین رو وقتی کسی با او هم نشین می شد به خون گرمی او پی می برد به اضافه اینکه احساس می کرد او از نظر عاطفی و احساسی نیز به طرف مقابل خود توجه دارد.
حضور پدرم کوتاه اما تاثیرگذار بود
به دلیل کار و مشغله زیاد، چندان در کنار ما نبود و حضور فیزکی نداشت، بلکه حضور و تاثیر او کمّی بود زیرا بیشتر اوقات مشغول فعالیت بود با این حال همان لحظات کوتاهی را که در کنار ما می گذراند، تاثیر گذار بود.
او می توانست با یک جمله به عمق وجود و افکارم پی ببرد زیرا ما را به خوبی می شناخت و بیشتر صحبت هایش در واقع حامل نکاتی برای بهتر شدن یک رفتار یکی از ما بود.
شهادت او عجیب و غیر منتظره نبود
همه ما می دانستیم که پدرم به دلیل شرایط کار و فعالیت از سوی سرویس های اطلاعاتی متعددی در دنیا تحت تعقیب قرار دارد، از همین رو تمام اقدامات امنیتی برای ما به اجرا گذاشته می شد زیرا با توجه به ارتباط با او می توانستیم به نقطه ضعفش تبدیل شویم.
هر بار که او را می دیدیم، خدا را شکر می کردیم و هنگامی که با او وداع می کردیم همواره احتمال می دادیم که دیگر بازنگردد از همین رو همه دیدارها ما می توانست آخرین دیدار باشد.
یک بار به ما گفت این احتمال هست که خبر شهادت او اعلام نشود و یا اینکه حزب الله بر اساس ملاحظاتی و خط مقاومت او را به عنوان شهید یا رزمنده خود معرفی نکند، از همین رو از ما می‌خواست در این صورت صبور باشیم و بر این موضوع سرپوش بگذاریم و هر تصمیمی را که حزب الله می‌گیرد بدون چون و چرا بپذیریم.
بنابراین با این تفاسیر دیگر خبر شهادت او برای ما عجیب یا غیرمنتظره نبود، هرچند بی تردید این خبر دردناک است، زیرا عزیزی را از دست دادیم که هر لحظه آرزو می‌کردیم در آرزوها و رویاهای یک خانواده که بنابر شرایط حاکم به تاخیر می افتاد، حضور داشته باشد و همه ما به خوبی می‌دانستیم که پدرم آرزوی تحقق رویای خود یا همان آزادی فلسطین را در سر داشت.
همه و حتی دشمنان پیش از دوستان می دانند که رابطه خاصی بین سید حسن نصرالله و شهید عماد مغنیه وجود داشت و در واقع رابطه پدرم با نصرالله رابطه عشق به فرماندهی بود که حتی یک لحظه در فدا کردن خانواده اش برای حفظ جان او و در راه او دریغ نمی کرد و بسیار تاکید داشت تا دوستی و اطاعت تمام و کمال خود از سید نصرالله را به وی ابراز دارد، از همین رو روابط این دو مبتنی بر اعتماد متقابل بود و سید حسن نصرالله نیز به توانمندی ها و قابلیت ها و تدبیر شهید مغنیه اطمینان داشت.
رابطه عماد با امام خمینی (ره)
اما رابطه او با امام خمینی (ره) از همان نخستین دیدار پس از پیروزی انقلاب اسلامی شکل گرفت.
مادربزرگم در این باره گفت که پدرم اولین بار فقط ده دقیقه با رهبر ایران ملاقات کرد و دومین بار نیز دیدار نیم ساعته با ایشان داشت و روزی که پس از این دیدار به لبنان آمد سراسر شور و اشتیاق بود و برای مقابله با دشمن صهیونیستی لحظه شماری می کرد.
پدرم آن روز در حالی که حزب الله به طور رسمی وجود نداشت، به مادرش گفت که امام خمینی (ره) به گروهی که آن را حزب الله می نامند، اطمینان دارد.
مادربزرگم همچنین گفت که شهید مغنیه از آن لحظه به بعد دیگر آرام و قرار نداشت و بی تابی او از ترسیم تصاویر امام خمینی(ره) بر دیوارها آغاز شده و تا فرماندهی عملیات شهادت طلبانه احمد قصیر پیش رفت و از همین جا می توان به رابطه او با ایران و رهبری آن که حامل شعار کمک به مستضعفان جهان است، پی برد.
طبیعی است که این رابطه ادامه یافته و دستاوردهای زیادی را به ثمر نشاند که بخشی از آن در تاریخ ثبت شده و بخش دیگری نیز به دلیل ادامه درگیری ها محرمانه باقی مانده است.
رابطه شهید مغنیه با سید حسین فضل الله
رابطه پدرم با محمد حسین فضل الله نیز در اصل از خانواده آغاز شد، به این معنی که مادربزرگم امّ عماد که شاگرد سید محمد حسین فضل الله بود ، همواره با منزل ایشان در ارتباط و تماس بود.
سید فضل الله در دهه هشتاد سمبل و الگوی یک اسلامگرا بود که به نام مقاومت اسلامی فعالیت می کرد و در آن زمان از نظر آگهی بخشی سیاسی و مذهبی نقش مهمی ایفا کرد.
امّ عماد نیز در زمینه مذهبی در منطقه «السیاح» و «الغبیری» که سید حسین فضل الله در آنجا ساکن بود، فعالیت داشت، از همین رو رابطه آنان دوستانه و بسیار مستحکم بود و تا زمانی که سایر جوانان مانند پدرم تصمیم گرفتند گروهی در حمایت از چهره های اسلامگرا تشکیل داده تا از آنان در برابر ترور احتمالی محافظت کنند، این روابط ادامه داشت.
پدرم مسئول گروه محافظت از سید محمد حسین فضل الله بود، زیرا ایشان برای پدرم حکم پدرمعنوی را داشتند.
شهید مغنیه سیستم محافظتی خاصی نداشت
هر چند بسیاری شهید عماد مغنیه را معمایی می دانستند که همه را شگفت زده کرده و اسطوره بود و به شبحی تبدیل شده بود که سرویس اطلاعاتی ۴۲ کشور او را تحت تعقیب قرار داده بودند، اما پدرم سیستم خاصی برای محافظت شخصی نداشت و شخصا محافظت از خود را برعهده داشت و در برخی موارد نیز قوانین را نمی پذیرفت، زیرا بسیار مشتاق زندگی ساده و معمولی بود.
یک بار به من و مادرم قول داد در منزل من به دیدارمان بیاید، و گرچه تاخیر او برای ما عجیب نبود، اما آن روز بیش از معمول منتظر او ماندیم تا جایی که نگران شدیم.
با گذشت زمان طولانی از ساعت دیدار با پدرم، متوجه شدیم یک نفر در فواصل زمانی مختلف به پنجره های اتاقی که در آن نشسته بودیم و در طبقه اول قرار داشت، سنگ ریزه پرتاب می کند، از پنجره بیرون را نگاه کردم و پدرم را دیدم که روی زمین به دنبال سنگ ریزه است، از چیزی که می دیدم مبهوت ماندم زیرا از خود می پرسیدم چطور کسی که سرویس های اطلاعاتی کشورهای متعدد به دنبال او هستند می تواند چنین کاری بکند؟
به سرعت به سمت او دویدم و او با لبخند مسحور کننده اش به استقبال ما آمد و یک مشت سنگ ریزه که جمع کرده بود، به من داد و آنجا بود که متوجه شدم سر ساعت به منزل رسیده، اما کسی را که در اصلی ساختمان را برایش باز کند، ندیده بود.
شاید این نخستین بار است که این اطلاعات در مورد پدرم فاش می شود به این معنی که او هربار از پس یک اتفاق، این بخش از شخصیت خود را که دوستدار زندگی است به تصویر می کشید زیرا باوجود اینکه خطر او را تهدید می کرد همیشه اصرار داشت ما را ببیند و ما را با خود به محل های مختلف می برد.
خاطرات شیرین و ماندگار
از جمله محل هایی که با یکدیگر به آنجا می رفتیم، رستوران «مروش» بود و آنجا بود که همواره مثل یک خانواده با یکدیگر جمع می شدیم.
مروش که رستوران قدیمی در خیابان الحمرا در بیروت است بیشتر از ۶۰ سال قدمت دارد و یکی از اماکن تاریخی آن به شمار می آید که متاسفانه به دلیل بازسای این منطقه مدتی است تعطیل شده است اما ما از آنجا به عنوان اعضای یک خانواده خاطرات شیرینی داریم.
پس از جنگ تابستان ۲۰۰۶ و اعلام آتش بس بار دیگر ما یکدیگر را در این رستوران دیدیم و پدرم از دیدن ما خوشحال بود.
در آن موقع پدرم به فکر موضوع مهاجرانی بود که خانه هایشان ویران شده بود و موضوع بحث ما نیز همین بود در نتیجه به ما گفت که مقاومت خانه هایی را برای این افراد اجاره خواهد کرد و قول خواهد داد که کل ضاحیه را بازسای کند.
اسرائیل هنوز از مغنیه احساس خطر می‌کند
با وجود گذشت هفت سال از شهادت حاج عماد مغنیه هنوز فرماندهی نظامی دشمن صهیونیستی او را تهدیدی برای خود می داند، زیرا ایشان از جمله کسانی بودند که در داخل حزب الله بر تاسیس موسسات مختلف تاکید داشته و با اداره مسائل به صورت انفرادی و به دست یک نفر مخالف بودند چرا که یک نفر به طور طبیعی و یا به حکم ماهیت درگیری ها در معرض خطر از دست دادن جان خود قرار دارد.
بر همین اساس بود که پدرم و سایر رزمندگان مقاومت تاکید داشتند تاسیس نهادهای نظامی و اجتماعی و نیز تربیتی و فرهنگی می تواند ضامن ادامه فعالیت و افزایش سطح مهارت مقاومت شود.
از آنجا که مغنیه به اسطوره هر جوان مبارزی تبدیل شده بود و منظورم از رزمنده فقط یک جوان نظامی نیست بلکه جوانانی هستند که در زمینه فنی و رسانه ای و فرهنگی فعالیت می کنند، از همین رو یکی از دوستانم خاطره ای را از روزهای نخست نامزدی خود برایم تعریف کرد.
او به من گفت: ما در روزهای نخست نامزدی بودیم که حاج عماد مغنیه به شهادت رسید و از آنجا که خیلی با همسرم قدم می زدیم یک بار او در حالی که مورد مسائل آینده صحبت می کرد، گفت که آرزویش این است که عماد مغنیه به یک فرهنگ تبدیل شود، همانطور که در زمینه امنیتی و نظامی یک اسطوره و الگو است.
این چنین بود که مغنیه پس از شهادتش نیز همچنان زنده است و به نظر من به همین دلیل است که بیش از پیش دشمن صهیونیستی را نگران کرده است و این نشان می دهد که عماد مغنیه زنده است.
توصیه شهید به یکی از رزمندگان ۱۰ روز پیش از شهادت
پدرم چیزی به نام وصیت ندارد و اهل توصیه و نصیحت مستقیم نبود، به عبارت بهتر ما به عنوان یک خانواده هرگز به یاد نداریم که پدرم در جای اختصاصی نشسته و ما را به طور مستقیم نصیحت کرده باشد، بلکه زندگی او بسیار شتابان تر از این بود که بتواند این کار را بکند، به همین دلیل همواره به طور غیر مستقیم مسائل مورد نظر خود را یادآور شده و گوشزد می کرد.
دست نوشته مغنیه
پدرم وصیت مکتوب ندارد و به طور کلی دست نوشته ای از او به جا نمانده است، به ویژه اینکه هر چیزی را که یادداشت می کرد بعد از بین می برد و این اقدام در چارچوب تدابیر امنیتی که ایشان رعایت می کرد، جا داشت زیرا معتقد بودد هر نوشته ای به معنی بر جا گذاشتن یک اثر است و سیاست او این بود که هیچ اثری به جا نماند.
با این حال ما یک دست نوشته از او داریم که ده روز پیش از شهادت در پاسخ به یکی از رزمندگانی که با او فعالیت داشت و در کار خود با مشکل روبه رو شده بود، ، نوشته بود.
در این دست نوشته آمده است: این کار نیازمند صبر است زیرا صبر کلید گشایش است.
به نظر من این پاسخ در شرایطی که امت اسلام در آن به سر می برد، یک وصیت است.
تصاویر و نوارهای صوتی و تصویری ضبط شده از شهید مغنیه اندک است اما ما تمام تصاویری را که از او در پایگاههای اینترنتی و اجتماعی وجود داشت ، جمع آوری کردیم و این تصاویر پس از شهادت ایشان به سرعت زیادی منتشر شد.
بعضی از این عکس ها مونتاژ شده و برخی نیز به او نسبت داده می شوند و در مورد چند عکس دیگر نیز داستانهایی گفته می شود که واقعی نیست.
کتاب فتوکپی برابر با اصل
در نتیجه ما به عمد این تصاویر را منتشر کرده و داستان واقعی آن را در کتابی تحت عنوان «تصایر برابر اصل»، بازگو می کنیم.
این کتاب به زبان عربی بوده و به دو زبان فارسی و انگلیسی ترجمه شده است.
سال گذشته ایران اسلامی کنفرانسی را تحت عنوان « جوانان و بیداری» برگزار کرد که جوانانی از کشورهای مختلف اسلامی در آن شرکت داشتند.
دیدار با امام خامنه‌ای
این کنفرانس در پی شعله ور شدن آتش خیزش مردمی در برخی کشورهای عربی برگزار شد و ما در جریان آن افتخار پیدا کردیم با رهبر ایران آیت الله خامنه ای ملاقات کنیم و من به عنوان فرزند شهید عماد مغنیه و به نمایندگی از جوانان لبنان در این کنفرانس صحبت کردم.
من در این کنفرانس گفتم: رخدادهای جاری در کشورهای عربی از جمله انقلاب مردمی علیه رژیم های استبدادی ادامه راهی است که امام خمینی (ره) به هدف سرافرازی اسلام و مسلمانان و قدرت و نهضت آنان آغاز کرده و انقلاب اسلامی را تحقق بخشید تا تمدن مبتنی بر اسلام ناب محمدی را پایه گذاری کند زیرا تا زمانی که قدرت و اعتماد به نفس و آگاهی نباشد، نمی توان زمام امور دنیا را به دست گرفت و این چیزی است که امام خمینی (ره) در ما زنده کرد.
طبیعی است که با آغاز خیزش مردمی در کشورهای عربی این سوال مطرح بود که چه اتفاقی در جریان است و این سوال پس از رخداهای مصر بیش از پیش قوت گرفت.
در این میان ما سراسر شور و اشتیاق در انتظار آینده ای بهتر بودیم و اکنون منتظریم ببینم روزهای آینده چه چیزی را برای ما رقم خواهد زد، اما در هر حال خون شهیدان همواره نوید بخش آینده ای بهتر است.
جهاد مغنیه در مسیر شهادت گام نهاد
جهاد جوانی پر از شور زندگی بود و رابطه من با او فقط رابطه خواهر و برادری نبود بلکه رابطه دو دوست بود. او به پدرمان قول داد که در راه او گام بردارد و از لحظه ای که خود را برای اولین بار فرزند شعید عماد مغنیه معرفی کرد در مسیر شهادت گام برداشت.
شهادت جهاد در واقع به پا خواستن و زندگی است و ما این مفاهیم را در چشمان جوانان هم سن و سال او که او را تا خانه ابدی اش تشییع کردند، دیدیم و اینگونه است که پیروزی رقم می خورد زیرا پیروزی فقط آن نیست که در تاریخ ثبت شده یا خواهد شد، بلکه اهمیت پیروزی در اصول ارزشمند اخلاقی و دینی که در لایه های داخلی یک جامعه نهفته است، نمود می یابد.
وعده بازگشت به پدر
با گذشت هفت سال از شهادت عماد مغنیه من به او می گویم : مشتاق لبخند تو هستم، هیچ یک از ما در خانه لبخند تو را فراموش نکرده ایم، لبخند تو وطنی است که یک روز به آن بازخواهیم گشت، همانگونه که جهاد بازگشت و همه ما این قول را به شما می دهیم. تسنیم
م
